O manifesto, asinado por músicos e cantantes, presentarase este mércores coincidindo co 200 aniversario do nacemento de Iparragirre na localidade guipuscoana. O acto terá lugar ás 11:30 horas no parque da Taconera de Pamplona, xunto ao estado de Julián Gayarre, segundo informa o Diario de Noticias.

Signatarios

Por Navarra, Igor Ijurra (director do Orfeón Pamplonés), Fermin Balentzia (músico), Koldo Pastor Arriazu (compositor), Teresa Zabalza (profesora de música), Enrike Zelaia (acordeonista), Endika Iriso (cantante do grupo Rotten XIII), Fermin Iriarte (director coral vasco) e Isabel.

Por Lapurdi, Behe Nafarroa e Zuberoa, Erramun Martikorena (cantante), Jean Mixel Bedaxagar (cantante), Eñaut Etxamendi (cantante), Anje Duhalde (cantante), Peio ospital e Pantxoa Carrere (Pantxo e Peio), Pier Arantz Berzaitz (cantante).

Por Bizkaia, Gontzal Mendibil (cantautor), Eñaut Elorrieta (Ken zazpi), Tontxu Ipiña (cantautor), Paula Pérez Bueno (directora de coros e orquestras), Joe González (Doutor Desexo), Ana Bejerano (Mocidades), Javier Ituarte (director da Banda de Portugalete),

Por Gipuzkoa, Nuria Loron A Furia (cantante de rap), Mikel Markez (cantautor),Txomin Artola (cantante), Jose Ignazio, Piter, Ansorena (director da banda de txistularis de San Sebastián), Haritz Artola (Unidade alavesa), Amaia Zubiria (cantante vasca), Juanjo

Por Araba, Josu Zabala (Hertzainak), Evaristo Páramos (A Polla Records), Jesús María Alegría Pinttu (Músicos sen fronteiras), Gorka Knör (cantautor), Iñaki Urkizu Kerejeta (subdirector da Banda Municipal de Bilbao), Patxi Villamor (cantautor), Josanu Banaka.

Na reportaxe sobre a rodaxe dun 'biopic' de Iparragirre, Gorka Bereziartua escribe o seguinte sobre a canción Gernikako arbola:

Árbore de Gernika: o hit que alterou a orde pública

A melodía da Árbore de Gernika foi composta polo pianista Blas Altuna e as palabras foron compostas por José Miguel Arrieta Maskarua. De todos os xeitos, o himno é coñecido por Iparragirre e o éxito que consegue non é froito da casualidade. Unha peza que o ten todo: o deus que tanto aman os carlistas; o mundo que pon tencas aos liberais; o símbolo nacional dos nacionalistas que virán; o desexo de liberdade e paz que lle quedou a Iparragirre desde a revolución do 48 e por vivir a guerra... De ter Youtube naquela época, o videoclip tería millóns de reproducións aseguradas. Como non tiñan, nas romarías xuntábanse miles de persoas.

Despois de cantar nalgún monte de Gipuzkoa ante 6.000 persoas, vendo como a xente se lle quentaba o sangue –din que terminaron gritando que ían dar vida polos foros–, o mesmo xeneral que lle deu o cartón de regreso ao País Vasco, Mazarredo, vai ordenar a detención de Iparragirre. Terano na caserna de Tolosa –Civís dixéronme que a canción fala de vivencias de entón, “choraría/a miña nai soubéseo”– e logo expulsarano de Euskal Herria. Para dicilo de forma resumida e comprensible para o público actual, Iparragirre tamén foi Valtònyc, do século XIX.