Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu territorio? Cústame crelo.
As mortes continúan aumentando, no caso de Ucraína, grazas á lentitude dos que se rasgaron os vestidos. As vidas dos árabes non valen tanto, miles de persoas vanse a quedar sen fogar e outras tantas non terán sitio para volver a casa. Os estúpidos seguen considerando á Comunidade Internacional como un calmante do xenocidio, que non pasou das palabras aos feitos. Cando acabe a guerra, Gaza, a prisión máis grande do mundo, seguirá sendo o inferno. Tan crúa é a situación na que viven.
Até que punto debe ser asimétrico para que unha guerra siga sendo considerada como guerra? O que vemos todos os días no informativo é unha masacre e, desgraciadamente, os medios de comunicación a miúdo rehuyen a palabra, implacables coa Rusia de Putin, pero vergoñosos con Israel. Ao mesmo tempo que o goberno de Benjamín Netanyahu bombardeaba conscientemente escolas e hospitais, a pantasma da equidistancia alagou a sociedade.
Os negocios de armas que esixiron un cesamento do fogo para a galería ocultáronse a si mesmos. Pese ao anuncio de cesamento das exportacións de guerra, o Ministerio de Defensa español vendeu case un millón de euros de munición a Israel desde o inicio do último conflito
Doutra banda, o chamado "Goberno máis progresista" da historia de España recoñeceu a soberanía do Estado de Palestina, que pechaba ás agachadas as negociacións con Israel. É dicir, ocultando que os negocios de armas que esixiron un cesamento do fogo para a galería seguen o seu camiño. A noticia publicada hai uns meses revelaba que, a pesar do cesamento das exportacións de guerra, o Ministerio de Defensa vendeu case un millón de euros de munición a Israel desde o inicio do último conflito.
Cada vez é máis evidente que o prezo das mortes establéceo a cidadanía. Como a moral non é máis que unha teatralidad sen contido, os políticos ofrécennos a pantomima dos xestos buxán, os feitos separados da realidade. Até cando imos resistir os excesos dun Estado como Israel, no que Estados Unidos e a Unión Europea son cómplices?
Máis de 42.000 mortos (16.900 nenos, dos cales ao redor de 700 son menores dun ano). Case 100.000 feridos, outros tantos desaparecidos, 1,9 millóns desprazados… O 90% da poboación de Gaza fuxiu para salvar a súa vida. Sempre que o exilio estea relacionado coa salvación.
O xornal do xenocidio continúa.
Jon Otermin Benito