Co peche do gaztetxe da Rochapea, ábrese unha nova etapa en Pamplona/Iruña. De feito, en setembro de 2021 desapareceron por completo os espazos ocupados e autónomos que existiron na comarca de Pamplona a partir da década de 1980, creados e vestidos coas peculiaridades propias do seu momento histórico. Non se sabe si esta interrupción pode ser longa ou curta, pero produciuse un gran buxán nos circuítos da cidade e nos círculos políticos.
Hai unha gran diferenza entre os primeiros lugares que se ocuparon fai trinta e cinco anos e os actuais. Con todo, os alicerces fundamentais son os mesmos: funcionan sen mediación de institucións e espazos privados, e a asemblea é o marco para a organización e a toma de decisións.
"Un gaztetxe é unha illa de resistencia, e, illa a illa, as cidades convértense en arquipélagos e contraindiales para enfrontarse ao poder"
Asemblea, horizontalidad, debate, colaboración, experiencia política. Iso é o que ocorre nun gaztetxe ou centro social: son lugares para experiencias e experimentos políticos. De feito, os mozos da Comarca de Pamplona non tiveron un único obxectivo, a supervivencia, senón que favoreceron, apoiado e compartido os conflitos políticos da época: insumisión, oposición ao proxecto de Itoiz, movemento feminista, xornadas diversas, tecnopolítica...
Nos gaztetxes ofrécese a posibilidade de vivir a política e a militancia como paixón. Por iso, constitúen un gran tesouro para as cidades normalizadas do século XXI, nas que se concentran as numerosas persecucións, explotacións e desigualdades promovidas na actualidade polo sistema. Fronte á desigualdade que xera a cidade, un gaztetxe é unha illa de resistencia; e, illa a illa, as cidades convértense en arquipélagos e contraindiales para enfrontarse ao poder.
Ante as miradas que recollen as paixóns tristes, os mozos teñen máis sentido que nunca: unha explotación salvaxe ou un arquipélago formado por illas de xustiza e igualdade!