O alcalde Gorka Urtaran anunciou nunha entrevista que o Teatro Vitoria convocarase a Izaskun Arrue. A decisión levantou pos e vou dar a miña opinión sobre o debate que xurdiu.

En primeiro lugar, considero que a falta de recoñecemento e a decisión unilateral da asociación Lazarraga foi un grave erro. Con todo, non me gustou utilizar a actitude de Arrue contra o unificado para reverter a súa reputación. O traballo realizado a favor do eúscaro foi exemplar, e non podemos esquecer a importancia do seu traballo na clandestinidade.

Aínda que posteriormente se puxo de manifesto que o euskara batua foi imprescindible para a normalización da lingua, era perfectamente lexítimo que non se vise tan claro naquela época. Ademais, hoxe en día parece que si estás a favor do unificado non se poden defender os dialectos. Eu son partidario do equilibrio entre ambos. Andoni Urrestarazu ou o meu padriño Josu Exea traballaron moito polo eúscaro en Álava. Pero como non estaban a favor do eúscaro unificado, non recibiron o recoñecemento necesario. O traballo a favor do eúscaro non se fixo só no tema do batua, e é necesario reivindicalo.

Do mesmo xeito que Izaskun Arrue, a nai, a amama e o padriño acudían ás misas clandestinas das Brigidas que se celebraban en eúscaro. Eran as respiracións ocultas do eúscaro na Bitorixa franquista. E nesas zonas respiratorias non tiña nin que utilizar o eúscaro, porque o eúscaro era o vínculo e non o debate.

Por tanto, deixemos de acusarnos mutuamente de culpa e sentémonos para pór un nome que teña un amplo consenso.

Viva o eúscaro!

Viva Gasteiz euskaldun!