Ademais, a fotografía que vai na parte baixa está sacada xunto á casa na que vivía unha das fillas de Javier, a media mañá, poucas horas antes de ser metrallada. Ao facerlle a foto, Javier, chanceando, díxolle á súa filla:“Bo, para que o teñades para “lembrámosche””. Así fora! Esta foto téñoa colgada na oficina.

Ese mesmo día, xunto á miña compañeira Tere, comemos na súa casa. Pola tarde fomos xuntos nun coche a Baiona, había unha manifestación, Javier enviou o seu traballo habitual a egin. Pouco despois da súa expulsión, cando saíron do coche, as balas asasinas do GAL e os mercenarios sacrificárono sobre as 19:30 horas. Dous minutos despois chegamos a outro coche, atopámonos a Javier morto no solo, e vimos como polo menos un dos mercenarios pagos polo Goberno de Felipe González facía correndo.

Noutra foto que non podo engadir aquí, poderedes ver o cadáver de Javier sangrando polo solo, morto, xunto a un grupo de familiares e amigos. Xunto a Josu Muguruza, á dereita. Véselle medio corpo, que despois foi asasinado no Hotel Alcalá de Madrid. No atentado, Iñaki Esnaola sufriu feridas de gravidade e resultou ferido leve nunha perna. Podes verme a min tamén, coa cabeza gacha.

Pasaron 35 anos. A súa muller, Marib, continúa ingresada nunha residencia de anciáns. Visítoa regularmente en Sopela, está ben. As súas dúas fillas tamén, cada unha coa súa familia.

Adeus!

Un abrazo a todos.

Juan Mari Arregi.