O movemento de campesiños de Iparralde e do Estado francés serviunos para pór en primeira liña as realidades da beneficencia dos campesiños e do comercio inxusto a nivel mundial. A protesta, liderada polos sindicatos FNSEA e JA, tiña dúas vertentes principais: as axudas económicas inmediatas e o rebaixe normativo. Estimulado polo malestar e a queixa, os campesiños, xa sexan afiliados ou non, responderon inmediatamente á chamada do bloqueo.

Visto desde fóra e desde a cidade, pode tomar forma de alzamento, dunha protesta incontrolable de miles de incontrolables que van tomar París. Neste momento no que o xefe da FNSEA pregunta aos campesiños por entrar en casa, podemos concluír que non foi así: trátase dunha protesta orquestrada entre o FNSEA e o Goberno francés, que levan moitas décadas en man. Trátase dunha protesta liderada pola FNSEA, impulsora da agroindustria, para acabar coas molestias causadas no camiño, as normas ecolóxicas. Evidentemente, tamén tiña defensas para responder o benestar dos campesiños, porque dos bloqueos pedíanse. A FNSEA fixo un xogo malicioso, aproveitando a desesperación dos campesiños polos seus intereses. Podemos citar dúas medidas: A posta en mans do Estado da Axencia Independente da Biodiversidade –ante o lobby agroindustrial hai un cambio perigoso– e a suspensión do Plan Ecophyto que tiña como obxectivo reducir o uso de pesticidas nun 50% para 2030. Tamén conseguiron algunhas medidas para responder as dificultades económicas, xa que sen elas aumentaría o sentimento de desprezo ou de trufa aos campesiños.

No Estado francés, que reprime case todo movemento social, foi bastante significativo comprobar que se produciron bloqueos dirixidos pola policía con moita paciencia e colaboración. Tamén significativo o seguimento que fixeron os medios de comunicación mainstream, entre eles o feito de que a cadea C News, en mans dun industrial multimillonario, Vincent Bolloré, poña solidariamente o seu logo ao revés.

O sindicato Confederation Paysanne, que aposta pola agroecología, tamén se uniu á loita coas súas propias reivindicacións. Pero non foi ouvido: non foi convocado á mesa negociadora e tampouco se tivo en conta nos medios de comunicación mainstream. O movemento campesiño trae un aviso que debería servir para todos: a transición ecolóxica provocará aos opoñentes no camiño e os dirixentes políticos necesitarán unha forte determinación política para avanzar. Neste período non o teñen, e ademais dos campesiños, todos perdemos.