Co fracaso da estratexia político-militar do Movemento de Liberación Nacional Vasco, o movemento revolucionario foise desestructurando e a moderación e asimilación política que se impuxo tras o cambio de estratexia da Esquerda Abertzale ha posto de manifesto que Euskal Herria atópase totalmente orfa e indefenso ante as agresións fascistas españolas e francesas.

Na medida en que os fascistas son conscientes da situación sociopolítica de Euskal Herria, ven a súa presenza na rúa e a súa falta de capacidade de loita, emprenderán contra os nosos recunchos e militantes con total impunidade e sen piedade. A impunidade e os ataques dos fascistas non son novos fenómenos, a guerra sucia é coñecida no noso país, pero Euskal Herria sen confrontación pode converterse nunha alfombra vermella, unha barra libre. A agresión de onte mesmo contra o Bar Ezala de Pamplona ou os numerosos ataques contra os símbolos da Vila da Rúa Carbón de San Sebastián (en máis de 7 ocasións nun ano eliminaron Ikurriña, bandeirola de presos, Arrano Beltza, LGTBIQ+ do colectivo...) son exemplos claros desta nova situación.

Pero é tan grave como dar estes ataques a falta de capacidade que estamos a demostrar para responder como un movemento de pobos ou de liberación, que é o que nos ten que preocupar. O auxe do fascismo depende da nosa capacidade de confrontación, porque non hai outra forma de detelo. Antes de que sexa demasiado tarde, a paixón pola loita que mostramos nas décadas anteriores, a capacidade de mobilización e a non recuperación da unidade en valores antifascistas agravaranse coma se os ataques intensificar.

É fácil denunciar estes feitos nas redes sociais ou facer declaracións institucionais, e non vou dicir que sobren, pero está claro que isto non vai provocalos. Os fascistas utilizan as redes sociais para dar unha proxección comunicativa á súa ideoloxía e á súa acción política, polo que a clave está na eliminación da súa actividade política.

Para iso necesitamos propostas concretas: Evitemos os actos fascistas, recortemos e sinalemos toda expresión machista, transfobo, racista ou xenófobo, podemos acabar con todos os símbolos do fascismo e formarnos na autodefensa ante os ataques físicos para entrar en redes e recuperar as rúas, até afogar o fascismo. Non hai outra forma.

Hoxe, Front National e VOX son os portavoces principais do fascismo francés e español e aproveitan as eleccións para difundir a súa mensaxe de odio e reforzar a posición sociopolítica do fascismo. Outra proposta concreta, imos organizar as plataformas antifascistas de pobo en pobo para obstaculizar as súas manifestacións normalizadas e desprazar aos fascistas, plataformas abertas estruturadas ao redor dos valores antifascistas, formadas por diferentes individuos e apoiadas polos diferentes axentes do movemento popular; unha organización local facilitará a creación dunha rede antifascista.

Está claro que a reestruturación do movemento revolucionario é a única garantía para liberar a Euskal Herria e acabar co fascismo, pero hai unha gran diferenza entre non conseguir nada novo e perder todo o que xa conseguimos