Antes de abordar o relato dos feitos, quero deixar claro que, ademais do tema lingüístico que vou tratar agora, o tema de fondo falta de debate público, tanto polo ocorrido na pandemia como por outros casos de interese económico como o metro de San Sebastián, a incineradora de Zubieta, o tren de alta velocidade, etc.

Hai un mes, íame ás 06:30 da mañá no tren de Errenteria e achegóulleme unha parella de policías de seguridade e pedíronme que me puxese a máscara en castelán. Eu sei que a Constitución e o Estatuto de Autonomía garanten a liberdade de elección de lingua. Contesteille en eúscaro que tiña permiso para non levar a máscara. Cando me dei conta de que non entendían, tiven que contestar en castelán. Isto enfadoume porque de novo estaban a vulnerar os meus dereitos. A semana pasada pasoume o mesmo en Eusko Tren, e meses antes a patrulla da Ertzaintza que me detivo en Irura díxome que si quería atenderme en eúscaro tiña que esperar, e díxenlle que non. Porque antes outra patrulla da Ertzaintza, que non sabía euskera, pegoume 20 minutos en Orio ata que chegaron os que sabían.

Para entón, co enfado que me levaba, respondín ás policías de seguridade do tren que parecía Estremadura, como lles podía dicir Murcia ou Toledo, porque non era máis que unha queixa polas reiteradas vulneracións no ámbito lingüístico. En calquera caso, pido desculpas se o devandito foi ofensivo para alguén. Seguindo co relato, hai que dicir que na plataforma da estación de Lezo Errenteria esperaba a sete ertzainas. Tentei explicar ao ertzaina que se puxo ao meu lado suceder no tren, subliñando a vulneración dos dereitos soportados. Neste sentido, como axente de protección dos nosos dereitos, pregunteille polas medidas que había que adoptar para que non volvese ocorrer. El contestoume para contactar coa empresa de seguridade que contrata a estes traballadores e para a miña sorpresa pediume a miña identificación. Está claro que eu non teño por que porse en contacto con esa empresa, porque cumpro as miñas obrigacións como cidadán, e por iso creo que debo esixir o respecto aos meus dereitos. Unha vez identificado, e cando o propio carné devólveme, o ertzaina díxome que tiña razón nas cousas que estaba a dicir, e eu pregúntome: Para que serve ter razón se non se respectan os meus dereitos fundamentais?

Por outra banda, tiven coñecemento de que o Goberno Vasco recorreu a sentenza dun xuíz que estimou o recurso interposto por sete persoas sen perfil lingüístico que querían incluír na bolsa de traballo da Garda Municipal. Despois do aquí exposto e vendo a falta de coherencia do Goberno Vasco, non teño claro por que recorreu. Con todo, si polo menos o Goberno Vasco quere gañar en credibilidade lingüística sabe o que ten que facer.

Patxi Aznar Bellido