A película Jesús López, de Horizontes latinos, foi a encargada de abrir o día. Maximiliano Schonfeld é un director arxentino coñecido pola súa participación en proxectos e WIP Latam desde 2018, nas fases de desenvolvemento e produción. A película retrata o buxán familiar causado pola morte dun familiar, no campo de Arxentina. Vemos como Abel, aos poucos, convértese no curmán que acaba de perder, a petición da súa contorna. As vantaxes e responsabilidades de adoptar a identidade doutro se mesturan nunha película que indaga no mundo interior con presión e recompensa. A forza que ten o cine arxentino para insinuar é fermosa, e así se desenvolve a historia ata que o feito se fai cada vez máis explícito. A película acóllenos desde o principio, facendo testemuño desa representación e apostando polo protagonista. Esteticamente, a película recorre aos imaxinarios conceptuais, captando as luces especiais, o po que se levanta na terra ou o misterio das tardes. Con todo, isto difumina un pouco a historia, co risco de que a beleza quede na superficie. Con todo, a historia foi traballada con gran delicadeza, e recibiu o aplauso do público ao terminar.

 

 

 

 

 

 

A continuación emitirase o pase da película Eles transportan a morte. Helena Girón e Samuel M compiten na sección Zabaltegi-Tabakalera, que ten fama de ser a sección máis aberta do Festival de Cine de San Sebastián. A obra de Delgado, e é unha historia contada en dúas liñas. Por unha banda, condenou a tres vítimas mortais da tripulación de Cristóbal Colón; por outro, a unha muller en perigo de morte e a dúas mulleres que tratan de salvala. Trátase dunha historia contada de forma fragmentada entre pecados e traizóns, na confusión da fuxida e os encantamentos. É un fío que se desenvolve bastante afastado do narrativo e que sabe que dose de realismo dar e onde. As texturas das imaxes se intercalan libremente, e nese sentido tómanse decisións audaces. O punto máis forte que ten é a forma de tentar abrir os camiños no canto de pechalos. Poida que as conversacións sexan demasiado solemnes, xa que son poucas e por iso adquiren demasiado peso. Os traballos desenvolvidos no programa Ikusmira Berriak, en caso contrario, supoñen unha proposta interesante para traer o pasado.

Por último, na mesma sección estreouse Retour à Reims (Fragments), de Jean-Gabriel Périot, unha obra do director que xa se converteu nunha ocasión anual. O director de cine traballou durante os últimos anos no Festival de San Sebastián e converteuse no favorito de moitos. Esta última película cumpre coas expectativas postas, cunha perspectiva de clase, unha muller traballadora, e unha política social actual no punto de mira. A través de materiais de arquivo, o cine francés e o teleberri sobre todo, o director baseou a película no libro de Didier Eribon, con varias adaptacións. A esperanza na militancia e a facilidade para o relato coincidiron nesta obra co público do Festival, que non puido mirar a outro sitio. As imaxes desas chaquetas tomaron Tabakalera, os gases lacrimóxenos das manifestacións, e a choiva, e os berros dos manifestantes. Saín.