- O Congreso dos Deputados de Madrid votou no pleno celebrado o xoves, 17 de decembro, e deu luz verde á lei que regula o dereito a matar voluntariamente aos cidadáns nalgúns casos e baixo estritos controis médicos e xurídicos. O texto obtivo unha ampla maioría, con 198 votos a favor, 138 en contra e dúas abstencións. A entrada en vigor da lei está supeditada a que sexa aprobada agora polo Senado. No caso de que non se apliquen grandes correccións nesta institución, as claves da nova lei serán as que se describen a continuación.
A nova lei define a eutanasia activa como o acto polo cal un profesional sanitario pon fin á vida dun paciente de forma deliberada e a petición deste. Poderá levar a cabo esta acción cando o paciente sufra unha enfermidade grave e incurable que lle ocasione un sufrimento grave, crónico e incapacitante ou que lle ocasione un sufrimento inaceptable. Nestes casos, un profesional sanitario autorizado poderá proporcionarlle directamente unha sustancia letal, ben directamente pola súa aplicación directa ou ben pola administración autónoma do paciente.
Tamén poderá aplicarse a un paciente inconsciente que asine previamente o testamento vital que garanta a súa demanda, as vontades anticipadas ou documento equivalente legalmente recoñecido. A lei refírese sempre aos enfermos que chegaron á maioría de idade, os menores de idade non entran.
O proceso de exercicio do dereito á eutanasia conta cunha serie de garantías moi concretas no seu camiño. A persoa interesada na eutanasia debe solicitar a eutanasia en dúas ocasións por escrito, deixando 15 delas implicadas. Tras a primeira demanda, o médico manterá un proceso de diálogo co paciente para asegurarlle que este coñece os detalles do seu diagnóstico e das súas opcións terapéuticas, así como os coidados paliativos ao seu alcance. Unha vez asinado por segunda vez polo paciente, o médico volverá entrevistarse con el unha vez máis para asegurarlle que sabe ben o que lle está pedindo. Por tanto, ao longo de todo o proceso, empezando polo documento inicial, o paciente deberá ratificar a súa vontade catro veces. E tamén por quinta vez, tras o visto e prace da Comisión Evaluadora que debe estudar o seu caso.
.jpeg)
O proceso de acceso á morte voluntaria ten responsables específicos. En primeiro lugar, o médico que vaia utilizar a eutanasia deberá aceptar ao paciente. Este médico ten que solicitar a súa opinión a outro médico que coñece ben as patoloxías do paciente e que ademais non pertenza ao mesmo equipo médico que o primeiro. Doutra banda está a comisión de avaliación, que nomeará dous expertos para a valoración do tema, un deles xurista. Si ambos os expertos están de acordo, o proceso continúa e si non, a decisión queda en mans do Pleno da Comisión. No caso de que a solicitude de eutanasia sexa denegada neste sentido, o paciente poderá apelar ante a Comisión Evaluadora, quedando á súa vez a posibilidade de acudir aos tribunais en caso de desconformidade.
Os procesos completos poden tardar 40 días entre que o paciente solicite a morte voluntaria e que o médico lle dea o medicamento para obtela, a condición de que se cumpran estritamente os prazos marcados a cada paso.
Cada Comunidade Autónoma do Estado español contará cun Comité de Avaliación para a Eutanasia, integrado por sete membros con carácter multidisciplinar. Todas as comisións do Estado reuniranse anualmente co Ministerio de Sanidade para coordinarse e axuntar criterios entre ambas as partes.
A eutanasia poderá aplicarse tanto nos centros sanitarios, públicos ou privados, como no domicilio do paciente. E será aplicado polo médico responsable do proceso.
A lei recoñece aos médicos o dereito a dicir que non: esta obxección de conciencia deberá ser escrita previamente.