Aínda que é un día para celebrar, reivindicar e expresar o seu compromiso co eúscaro, aínda está lonxe da normalización do uso do eúscaro. Así, aínda que hai 300.000 bilingües máis que fai 30 anos na CAV, o 20% da poboación euskaldun dá prioridade ao uso do eúscaro e o 8,9% intercala dúas linguas, quedando no obxectivo de incrementar o uso do eúscaro

Desgraciadamente, no berce do Lingua Vasconum Primittiae, no Antigo Reino de Navarra, o emigrante do eúscaro cambaléase, porque ademais da resonancia mediática de Nafarroa Oinez, a crúa realidade demostra que en Navarra a expansión do eúscaro vai cara ao estancamento, aínda que nos últimos 15 anos experimentou un incremento. Ante a situación incerta do eúscaro en Navarra, conclúese que necesitamos unha reflexión profunda e unha crítica construtiva, xa que a debilidade do eúscaro esíxenos o compromiso de vivir en eúscaro, é dicir, os euskaldunes, actualizando, perfeccionando e ampliando o seu uso e os castellanohablantes, con entusiasmo por aprender euskera, porque a clave do futuro está no uso do eúscaro.

Por tanto, evitar o parón do eúscaro en Navarra vainos a esixir un esforzo enorme aos euskaldunes e para evitar esa “fosilización” é necesario incrementar os orzamentos a favor do eúscaro e que o eúscaro sexa visible en todos os ámbitos da vida cotiá, para que o eúscaro se converta nun ben cultural e un instrumento de unión para quen vivimos en Navarra. Neste sentido, a campaña “Euskaraldia” deste ano foi un eficaz impulsor, unha vez descartados os prexuízos, os medos e a vergoña, veu a quedar no “universo do eúscaro” e unha vez vistos os resultados obtidos.