O eúscaro ten un caudal de auga moi grande na escaseza. Cada pinga local rega e revive a nosa cultura. Ofrecerlle un mar de auga a aquela sede. Aínda que o eúscaro veu dun pozo profundo e escuro, todos sacamos a nosa mostra de auga salgada e convertémola en fonte. E agora haberá un gran mar. Con todo, aínda que é como un mar aberto, no Estado non é máis que un pequeno oasis, pero hai que secalo.

É sabido que nos últimos tempos, nalgúns dos ámbitos que abarca o dereito, vostede adoptou nos tribunais camiños pouco directos para o eúscaro. Parece que non lles importa moito a voz deste pobo. Cantas quedas? Tres? Catro? Seis? Sete? Si, somos sete e sete somos moitos. Non podedes silenciar o noso berro. Nós temos unha lingua deste país, a verdadeira e a eterna. E aquí hai un pobo que quere vivir en eúscaro e que, por encima de todos os obstáculos, está disposto a loitar pola súa lingua. Entre vostedes haberá alguén que necesite un tradutor para entender este manifesto, e iso é inaceptable. Entre os ertzainas tamén hai moitos que non entenden o eúscaro. Lembro o caso do home que pediu que a multa se puxese en eúscaro, polo simple feito de pedila en eúscaro, tivo que pagar unha dobre multa. E en Osakidetza tamén as posibilidades de recibir atención en eúscaro son moi reducidas.

A nosa lingua tivo que sufrir varias opresiones ao longo da historia. Na actualidade existen numerosos indicios da súa falta de oficialidade en Navarra e Iparralde, e non pasa desapercibida a presenza de ameazas de linguas estranxeiras no País Vasco. E nos últimos anos a ofensiva contra o eúscaro é cada vez máis dura e non cesa: como é posible que nun pobo onde o eúscaro é oficial e máis utilizado non se precise o eúscaro para un posto público?

Nos últimos anos foron moitas as sentenzas que se están pronunciando contra a revitalización do eúscaro a través dos xulgados e tribunais. Din que aplican a lei pero en realidade son decisións contra os euskaldunes, son decisións contra quen queremos vivir en eúscaro, son decisións contra a normalización do eúscaro. A través destas sentenzas, os vascos somos tratados como cidadáns de segunda, desprezando, pisando, recortando dereitos. E todo iso non pasa tanto en Madrid como en París, non, senón en Euskal Herria, no pobo do eúscaro. Quérennos quitar o noso idioma, pero non o van a conseguir. O que debería ser eticamente e moralmente perfecto, é dicir, a xustiza faltounos o respecto infinitas veces. É evidente que as leis son feitas no pobo de Castela e que salvagarda os privilexios da lingua castelá aínda que non sexa xusto.

Vivimos nunha sokatira centenaria, contra o eúscaro ou a favor, tirando a favor do castelán os estados español e francés, así como as forzas políticas, mediáticas e xudiciais do Estado. Non hai máis que ver a realidade sociolingüística da Ertzaintza, Osakidetza, a área de vixilancia e outros moitos recursos públicos. Pero a favor do eúscaro está en marcha un pobo.

Queredes arrebatarnos as espiñas e cortarnos as ás, pero non conseguistes coller o txantxangorri, e aínda voa a través dos sete ventos estendendo o eúscaro. Así que queremos que quede claro que isto non é País Vasco! ! This is not Basque Country! ! C’est ne pais Pays Basquè! ! Este é Euskal Herria, o pobo do eúscaro, e seguiremos reivindicando a lingua do noso pobo e os seus dereitos desde o eúscaro e en eúscaro. Somos novos e temos o futuro na man, e Euskal Herria non morrerá mentres nós vivamos.

Sigamos bebendo auga nova da vella fonte.

Viva Euskal Herria euskaldun!

A.I.T. - Alumnado Euskaltzaleak de Laskorain