Denunciou a "farsa da transición verde" na presentación de EH Bizirike en Vitoria-Gasteiz e o obxectivo compartido por esta rede unida en defensa da Terra: "Defender o medio natural, a transición enerxética descentralizada e a xestión comunitaria, garantir un espazo rural vivo e funcional, así como apostar por unha sociedade caracterizada pola universalidade do aproveitamento dos recursos naturais, a cooperación, a preservación dos bens comúns e a descentralización dos espazos de decisión sen superar os límites biofísicos do planeta".

Posteriormente, anunciou mobilizacións e iniciativas entre febreiro e maio. Maior, manifestación nacional do 13 de abril en Azpeitia. O mesmo día celebrarase un Encontro entre grupos e persoas que traballan na defensa da terra.

A industria eólica reúnese no congreso "Wind Europe" que se celebrará o 20 de marzo no BEC de Barakaldo e EH Bizirike convocou unha concentración e unha marcha de protesta nas súas portas.

O 26 de maio convocou unha marcha nacional de montaña ao monte Kolitza desde Balmaseda.

Entre as iniciativas destaca a exposición itinerante "Hamaika": Once ilustradores vascos participaron nesta exposición artística que reivindica a recuperación do territorio e contou con testemuños de familias e veciños afectados por macroproyectos eólicos. A exposición, promovida polo grupo Cinco Vilas Haizeak Bizirik, exporase en diversas localidades de Euskal Herria e a estrea terá lugar en Bera do 23 de febreiro ao 3 de marzo.

Doutra banda, anunciou que EH Bizirik vai organizar unha iniciativa de denuncia para dar resposta á Lei de Transición Enerxética e Cambio Climático que o Goberno ten previsto aprobar en febreiro. Na súa opinión, "o Goberno quere utilizar esta lei para defender os intereses das corporacións empresariais e dar un novo impulso aos macroproyectos enerxéticos".

Tamén se está traballando no mapa informativo EH Bizirik para denunciar os macroproyectos que atacan a terra en Euskal Herria.

A lectura que publicaron integramente aquí:

"Prestamos especial atención á protección, defensa e conservación dos ecosistemas naturais e sociais que perduraron en Euskal Herria até os nosos días. A destrución dos hábitats terrestres e mariños e a contaminación atmosférica son o resultado dun modelo baseado no consumo desmesurado e o crecemento continuo actual. O resultado é pór en grave perigo as condicións ecolóxicas indispensables para a vida no noso planeta.

A principal regra deste modelo económico é xerar o máximo rendemento económico sen ter en conta os compoñentes ambientais ou sociais. Este modelo económico non só implica unha sobreexplotación dos recursos, senón que ademais unha elite corporativa concentra e controla os recursos necesarios para o mantemento da vida (auga, recursos forestais, forza do vento, sol, terras de cultivo, sementes...), convertendo estes recursos en mercadorías, condicionando a súa dispoñibilidade para a maioría da poboación e, o que é peor, facendo de privilexio o dereito natural das persoas a obter racionalmente recursos de supervivencia.

Neste sentido, pretenden seguir impondo a única forma de actuación que as forzas económicas entenden para facer fronte á crise ecosocial que este sistema xera. E coa falsa escusa da transición enerxética, a sociedade pretende crear confusión e enganar sobre o cambio que esixe desde hai tempo. Chámaselle "transición verde", pero verde, é só a cor do diñeiro que queren embolsarse cos seus xogos especulativos. Por iso denunciamos esta farsa porque a súa única intención é salvar e reorganizar o modelo de negocio das elites ante o evidente esgotamento dos combustibles fósiles, buscando os novos marcos de mercado e os novos territorios de sacrificio imprescindibles para seguir alimentando a maquinaria do modelo desarrollista.

Estas empresas transnacionales, en mans de fondos de investimento internacionais, sinalan as áreas de sacrificio necesarias para manter o seu modelo de negocio (terras comunais, cultivos, zonas costeiras, medio mariño, acuíferos, cidades, barrios, pobos...), desprezando a realidade ecosocial destas zonas. Mentres tanto, os gobernos tradicionais actúan de forma cómplice, desvirtuando e evitando as leis de protección do medio ambiente e de ordenación do territorio para facilitar o paso a estas corporacións, de forma que as súas accións conten co respaldo legal. Como exemplo deste comportamento podemos citar a tramitación urxente da Lei Tapia e o seu similar en Navarra. Neste procedemento, as decisións lexítimas adoptadas polas entidades locais (concellos, concellos e outras institucións públicas...) son revogadas e anuladas mediante procedementos autoritarios e centralizadores. Neste sentido, tememos que se aproveiten por igual da Lei de Transición Enerxética e do Cambio Climático, que o Goberno ten previsto aprobar de inmediato, para afianzar aínda máis este modelo.

Denunciamos a farsa do Plan Territorial Sectorial de Enerxías Renovables porque pretende establecer legalmente as zonas que as empresas sinalaron previamente co fin de saquear o territorio. Por si isto fose pouco, estas compañías reciben subvencións a través dos fondos europeos "Next Generation", creando unha débeda inaceptable que hipoteca ás xeracións futuras. Tampouco podemos esquecer que o desenvolvemento destes plans leva a captura de novos territorios de sacrificio, provocando danos irreversibles á adquisición de inxentes cantidades de materiais que o modelo macrorenovable necesita inevitablemente. A extracción de materias primas e a construción destas xigantescas infraestruturas dependen non só de combustibles fósiles, senón tamén dun novo colonialismo enerxético que provoca o desprazamento forzoso da poboación.

Estas son, en síntese, as bases da falsa transición enerxética que impulsan a Unión Europea, os gobernos de España e Francia, Navarra e o País Vasco, as institucións que vixían este modelo económico, onde a falta de políticas reais de protección da biodiversidade é tan evidente. E na mesma dirección están as políticas agrícolas que conducen á perda de fertilidade dos solos agrícolas e que nos enferman, que priorizan o dereito á vivenda para os turistas, as novas liñas de torres de alta tensión que conectan as grandes obras de infraestrutura que cementan os nosos montes (TAV) cos centros neurálxicos de poder, os cables submarinos, as incineradoras que contaminan o medio ambiente, etc.

Con todo, é innegable que a deterioración dos ecosistemas naturais e a degradación de estruturas sociais máis equilibradas están a agravar exponencialmente as consecuencias do cambio climático. Por tanto, a aposta pola defensa, conservación e supervivencia do solo é fundamental para paliar os seus efectos. Por iso, consideramos que é perfectamente denunciable a actuación das Administracións que, lonxe de salvagardar o interese xeral dos cidadáns, tentan facerse coas simpatías destas grandes empresas e pon á venda todo o patrimonio público.

Fronte a este modelo depredador, en Euskal Herria Bizirik compartimos o obxectivo de protexer o medio natural, a transición enerxética descentralizada e a defensa da xestión comunitaria, garantir un espazo rural vivo e funcional, así como apostar por unha sociedade caracterizada pola universalidade do aproveitamento dos recursos naturais, a cooperación, a preservación dos bens comúns e a descentralización dos espazos de decisión sen superar os límites biofísicos do planeta".

Forman parte da rede Euskal Herria Bizirik

Makatza Arratia, Non interconexión eléctrica, Non macroeólica nas Encartaciones, tampouco en Oleta!, Sañu Bizirik!, Andatza Ezkeltzu Bizirik, Mendietan Eolikoak EZ-Barakaldo, Aiaraldeko Mendia Bizirik, Araba Bizirik, Larramendiko arnasa, Arabako mendiko askatasuna, Karakate bizirik, Haizeak Bizirik (Bortziri- Malerreka), Errezil Bizirik! E varios membros que se uniron como individuos.