O 25 de marzo reunímonos varios mozos na axencia Carmen immobilier de Biarritz. Os datos son preocupantes, hai máis de 20.000 vivendas turísticas en aluguer ao ano no País Vasco Norte, 42.235 segundas vivendas e 11.904 buxán, e nalgúns pobos o número de segundas vivendas supera o 40%. Os estudantes destinamos máis do 65% dos nosos gastos á vivenda, aínda que no ano 2020 solicitáronse 11.699 vivendas sociais, só se repartiron 1.223.

Acollemos con satisfacción a medida compensatoria aprobada recentemente, pero estas novas medidas non converten a vivenda en accesible para os mozos. Os mozos temos condicións precarias de vida e traballo, polo que non temos diñeiro suficiente para alugar unha vivenda nos nosos pobos, e moito menos para comprar, e moitos mozos teñen que deixar os seus pobos.

Mentres non podemos emanciparnos, as inmobiliarias e vendedoras seguen especulando. Os prezos que establezan só poden ser asumidos polos turistas adiñeirados, e só se xestionan as vivendas en función das preferencias destes turistas: vivendas que se alugan aos turistas durante o curso escolar no verán, vivendas que quedan buxán durante o curso…

As institucións tamén pon trabas á emancipación. A pesar de que se acaba de aprobar a medida compensatoria, os datos mostran que a distribución da vivenda social é moi inferior á necesaria, e é imprescindible aumentar o número de vivendas sociais vendo os recursos económicos dos mozos.

Para que a vivenda sexa realmente alcanzable necesitamos vivendas que estean en aluguer a menor prezo durante todo o ano. Por iso, os mozos tamén participamos na mobilización que organizou a plataforma Bizi en Baiona o 1 de abril.