As subvencións da PAC incorporaranse ás nosas granxas a partir de mediados de outubro, e moitos xa as temos. Cada cal colle a súa e cada un de nós revela o que gana. Aínda que agora todo o mundo pode ver o seu e o de todos os demais. E aí están os nomes de todos os verdadeiros e ficticios labradores, todos aqueles que, tal como están, déixanse impresionar moito ou pouco. O que non aparece, o que se fai nas granxas, o que queda para gozar deseguido, o que se garante no futuro, e o que se dispersa á carta de toda a economía da zona.

Para traballar as eleccións da PAC a partir de 2020, o Goberno acaba de lanzar un diagnóstico que denuncia a situación do cultivo en Francia. A partir de agora, cada Estado deberá fixar os obxectivos que quere impulsar coa distribución da PAC. Ao redor destas eleccións aínda haberá moitas discusións, pero dúas noticias concretas que recibimos da huna diagnóstica:

“As granxas seguen concentrándose, sendo cada vez menos (un 1,9% menos desde 2010), as granxas cada vez máis grandes (as grandes eran o 25% en 2010, superando o 40% en 2016)...”

“Os niveis das subvencións e a súa participación no beneficio neto das granxas varían segundo o ámbito das mesmas. As axudas directas sen variación (ao campo ou aos animadores ilugados) introdúcense por menos do 5% da ganancia en granxas de 20 hectáreas, cobren entre o 10% e o 15% da ganancia para granxas de 20 e 30 hectáreas, cun 25% de 30 e 50 hectáreas. Para as granxas de 50 e 200 hectáreas, unha de cada tres granxas de Francia, o 40% da ganancia está en axudas directas. Estes resultados son, polo menos en parte, desde que se mesturaron todas as parcelas de cultivo, por exemplo, a horticultura, a fruticultura ou as granxas de viñedo, e as zonas máis pequenas para separalas, como as subvencións directas máis baixas”.