- As ameazas de fai uns vinte anos volven ás montañas de Gipuzkoa, e non na medida do que sexa, senón en maior tamaño e cantidade. Estes proxectos, algún xa construído, como a incineradora de Zubieta, sitúanse no campo ou no monte. Agora é a quenda dos xigantescos aeroxeradores, de 200 m de altura, e das centrais fotovoltaicas que ocupan numerosas hectáreas. Todos eles en nome da enerxía sostible. Son moitos os montes ameazados pola destrución: Sañu, Txoondegi, Komisolatza, Mendibeltz, Illaun, Urraki, Izazpi, Samiño, Oleta, Meaka e Irimo, Larramendi, Basalgo, Andutz, Ezkeltzu, Adarra, Zaburu… Máis e máis.
Os danos ecolóxicos que ocasionen estas infraestruturas enerxéticas de grandes dimensións farán que Gipuzkoa transfórmese para sempre. Si seguimos crendo na industria, corremos o risco de converternos nun territorio ultraindustrializado, até o punto de ter que saír a outras paraxes para saber o que son as montañas e os campos.
O monte e o medio rural teñen unha gran importancia no noso territorio, sobre todo para o ecosistema, pero tamén para a silvicultura, agricultura e gandaría, caza e pesca, actividades deportivas e romarías... Non podemos esquecer as funcións sociais que cumpren as montañas e os espazos naturais, que reforzan a textura das comunidades, que tamén incorporan a nosa cultura e a nosa historia. Ademais diso, as montañas, as paisaxes de Gipuzkoa tamén son identidades creativas, fannos como somos. Conéctannos co territorio. Que vínculo terían os futuros guipuscoanos si destruísemolos por completo?
"Parece que Eider Mendoza foi galardoada coa 'Estratexia de Enerxía Sostible'. Esquecéuselle o informe 'Gipuzkoa 2050' (aprobado en 2021). O informe sinala que Gipuzkoa non é axeitada para desenvolver este tipo de macroproyectos"
Parece que Eider Mendoza é a Estratexia de Enerxía Sostible. Que o informe Gipuzkoa 2050 esquecéuselle no caixón da Deputación de Gipuzkoa. De feito, acaba de dicir que os informes similares son moi caros. O documento foi aprobado o 21 de decembro de 2021, o día de Santo Tomás, por casualidade?, e nos seus 534 páxinas di que, pola orografía e a densidade de poboación de Gipuzkoa, o territorio non é axeitado para o desenvolvemento deste tipo de macroproyectos e non son rendibles.
O propio informe, en cambio, sinala a necesidade de crear unha rede de enerxía descentralizada para o autoconsumo, próxima e pequena. Pois empecemos por iso e invertamos diñeiro público niso, e utilicemos os fondos Next generation de miscelánea para que todas as vidas das persoas do futuro sexan vivibles; e non enchamos os petos onde queiran as multinacionais.
Existen, por tanto, alternativas a desenvolver antes dese modelo que queren impor. Aqueles que teñen présa por aprobar o PTS de Enerxías Renovables e que non hai máis que facer estes macroproyectos teñen onde acudir: Estratexia de Enerxía Sostible. Informe Gipuzkoa 2050.
Para terminar, o próximo 29 de setembro, ás 13:00 do mediodía, na romaría principal que se celebra todos os anos o último domingo de setembro en Zelatun, baixo Ernio, os membros de Gipuzkoako Mendia Askea non teñen centrais eólicas en Mendieta! Queremos convidarvos a unha concentración que terá lugar baixo a lema:
Seguiremos sendo fieis á loita de hai dúas décadas polas montañas e o medio rural.