Compra o novo par de zapatillas deportivas cando entra auga por adóitea do anterior. Usa roupa que se pode vestir con zapatillas deportivas. Defende que o chándal é a roupa máis cómoda do mundo. Claro que ten razón. Outra cousa. No armario. Todas as pezas que lembras están no armario. O que viste cheira a húmido. Esta semana non cambiou os pantalóns. Ten oculares. Parece sempre ou recentemente levantado, ou vinte porros asados. Ten un sentido do humor. A uña está sucia. Cada unha delas dunha dimensión. Parece máis antigo. Perdeu o pelo. Azulea o cabelo. Pel… pel. No centro da reunión saíu a melodía dun xoguete da súa mochila. Non pode tomar o bote posterior á reunión do proxecto. Abandona a comida sen tomar café. Cóidache! ri. Non contestou a ese email. Tampouco a iso. E ambos eran importantes, á súa maneira. E non lle importa, non contestou. Talvez non os lembre, aínda que no momento non tiña máis que actuar coa mesma eficacia, tanto afectiva como profesionalmente. Achégase a vostede, pero vostede non pode, é imposible quedar con el, sempre termina anulando citas. Pola tarde da folga do 30, o neno tiña febre. Di que sempre está ben. Empeorou enormemente. Engrosouse moitísimo. Parece que xa non lle afecta nada, pero de súpeto algo si, e empeza a chorar, ou bailar, ou algo peor. Parece que sempre vai. Ás veces parece noutro lugar, ás veces está noutro sitio mesmo cando fala. Non se silencia, a ver se non o ven así. Cigarro, café, chicle, bolígrafo… Algo que non debe durar sempre na man (non ten termos, cantimploras, axenda, paraugas…). Sempre leva o teléfono encima. Nunca quere responder o teléfono. Case nunca responde cando lle chaman. Aínda que ofreza unha cadeira máis cómoda, queda incómodo para terminar antes. Non pode darlle tempo para comer como un ser cultural. Pero ten algo nos dentes. Chega xusto, sen papeis, e costa chegar á súa mirada, foxe como pedindo perdón. Seguro que se lle esqueceu algo. Non está seguro de que se acordará de vir a próxima vez, e vostede tamén, aínda que sempre veu, dúbida. Utiliza calquera escusa para axudar aos demais porque sabe que non lles chamará. Non puido ordenar a mochila, deixouna chea de papel e de cousas, e colleu outra bolsa, non a ordenou, deixouna chea e colleu outra mochila… Deuse conta de que non lle escoitou durante uns segundos. Agora faio moitas veces. É o que antes non perdía unha coma e durante uns segundos non che escoitou.Ao deixar ao neno ten que saír correndo, ao levantalo non ten ganas de falar con ninguén e lanza o corpo sobre un poste e mira as zapatillas. A semana seguinte sempre será mellor. Comezará a semana seguinte a tempo. Prométeche. Hai tempo que non fixo agasallos. Riría lendo iso. Entón, que pasou co seu tempo. Non pode estar ao seu lado sen sentir angustia. Ninguén quere achegarse demasiado. Nos pés sente medo se se para. Ao tropezar parece que se che cae encima. Non sexa demasiado exixente, seguramente se esqueceu de coidar a alguén. E quizais, ademais, ninguén o coida.