argia.eus
INPRIMATU
O sábado reúnense contra a especulación en nove lugares de Iparralde
  • O colectivo de veciños de Ostia convocou as súas citas para o 15 de xullo. Ademais de denunciar a situación, será unha iniciativa para interpelar aos cargos electos. En Bizkitarte, a ocupación de Senpere adiántase ao dezasete días.  
Jenofa Berhokoirigoin @Jenofa_B 2023ko uztailaren 12a
Senpereko etxea okupatzen hasi ziren ekainaren 27an, ondasun hori 1,3 milioi eurotan erosgai delako. Argazkia: Ostia

O colectivo Ostia creouse en Arbona no ano 2021, na ocupación para denunciar a especulación sobre as terras de cultivo. Desde entón, leváronse a cabo diversas protestas populares pola especulación sobre a terra e a vivenda en Iparralde. Estas dinámicas terán data de reunión o 15 de xullo. De feito, Ostia ten establecidas concentracións en nove localidades: Ahtzen (Larrea Luzea, 11:00); Aiherran (10:30); Biarritz (Agilerra 10:30); Kanbo (Marienia 11:00); Saran (09:00) e Maulen (11:00).

Serán citas para "rexeitar a artificialización do solo e defender a súa función de cultivo". Así mesmo, o colectivo reivindicará a necesidade de que as vivendas sexan para a clase popular, difundindo unha mensaxe en contra das segundas vivendas.

Solicitan medidas para facer fronte a este problema tanto aos centros da localidade como aos cargos electos do Colexio Urbano Vasco: "Que utilicen todos os instrumentos que teñan ou poidan crear na súa man para protexer o solo e a vivenda das leis de mercado".

Antes da ocupación de Senpers

Antes vai a ocupación iniciada o 27 de xuño en Senpe. Coa ocupación iniciada pola fundación Lurzaindia, o sindicato ELB, o colectivo Ostia e un grupo de senperos, preténdese frear a venda especulativa de terras de vivenda e cultivo. Polo momento, a situación segue bloqueada e o comprador, dono da prestixiosa empresa Adam Makarroi de San Juan de Luz, non mostrou o seu desexo de rebaixar o prezo.

Por 1,3 millóns de euros véndese unha casa en mal estado, sete hectáreas de terreo de cultivo, unha lagoa de dúas hectáreas e unha extensa zona forestal. Desde entón hai xente, día e noite, e seguen coa determinación de estar alí até chegar a un acordo. "Desde o principio xuntámonos campesiños e non cultivadores, é interesante", explica Martín Lemaire, agricultor de Lurzaindia. Cada día reúnense en asembleas para decidir a secuencia da loita.