A entrevista, publicada polo diario ABC, tivo lugar o 22 de decembro de 1994 durante o almorzo conxunto entre o recentemente dimitido ministro do Interior, Antoni Asunción, que deixou o cargo sete meses antes, e o director do servizo de intelixencia, Emilio Alonso Manglano. Ambos están mortos na actualidade. Nunha entrevista de dúas horas, Asunción relata o Departamento de Interior que recibiu, e un dos nomes que máis menciona é o de José Luís Corcuera, antes conselleiro de Interior do Goberno vasco. Algunhas pasaxes publicadas por ABC son:
Asunción: Sei que Corcuera ten cousas, aquel carteiro que morreu e a quen explotou a bomba.
Manglano: Iso sábeo moi pouca xente, non?
Asunción: Poucos. Este grupo funcionaba ben a ese nivel.
(...)
Manglano: O que pasa é que, por suposto, non debes telo en conta... e, aínda que envórcache a conciencia, defende ao Estado, defende a institución, pero... fode!
Asunción: Estas cartas eran súas e cando un carteiro dobrou o paquete para entrar na caixa de correos, este estalou e morreu.
ABC indicou que onte se puxo en contacto con José Luís Corcuera e este negoullo todo: "Non é posible, eu non teño nada que ver con este tipo de cuestións" (...) "non coñezo nadiña de nada que ningunha institución do Estado enviase cartas" (...) "Quen enviaba cartas era ETA, a min tamén. Que eu saiba, non teño recordo desas cartas. Recordo a un carteiro que sufriu a explosión, pero ese acto foi como esas outras cartas que enviaba ETA".
José Antonio Cardosa era un mozo con contrato temporal con Correos. Ás 14:25 dirixiuse á rúa Juan Olazabal de Orereta para depositar na caixa de correos unha carta para Ildefonso Salazar Uriarte de Herri Batasuna. Pero como o paquete era máis grande que de costume, non cabía na caixa de correos e dobrouse para entrar, rompeu en pedazos.
Cardosa foi declarada oficialmente vítima do terrorismo polo Departamento de Interior español: a súa familia recibiu indemnizacións e o seu nome figura nas listas oficiais, pero nunca se recoñeceu a autoría daquel atentado. O caso estivo en mans do xuíz Baltasar Garzón, quen no ano 2000 quedou en suspenso por falta de probas e negación de probas.