Aragonès, nunha entrevista en TVE1, advertiu de que as actuacións realizadas con anterioridade non tiveran efecto até a data. O martes tamén informou de que as relacións entre ambos os gobernos conxeláronse por completo e de que a situación do Goberno español era precaria.

O xoves pola mañá, Pere Aragonès reuniuse en Madrid con representantes dos partidos que sufriron a espionaxe e acordaron que o seguimento da lexislatura sería moi difícil si Pedro Sánchez non dá as explicacións oportunas. Hai posturas diferentes sobre a situación, por exemplo, porque Junts, que dirixe Carles Puigdemont, xa pediu a dimisión de Sánchez.

ERC non foi tan lonxe, pero xa anunciou que non apoiará as reformas da Lei de Memoria e da Lei mordaza si non hai unha explicación axeitada.

Problemas de control de sumidoiros

A Moncloa mantén a súa posición: Os policías españois non fixeron esas escoitas e non podemos falar publicamente da actividade do CNI, polo que estamos dispostos a dar explicacións na comisión de segredos do Congreso de España, pero para iso hai que constituírse.

O certo é que desde o inicio da nova lexislatura en decembro de 2019 non se constituíu esa comisión, que oficialmente se denomina Comisión de Fondos Especiais, e que debería levar o control dos fondos que se utilizan nas cloacas do Estado. A constitución desta comisión necesita o apoio de 210 deputados e até o momento o Congreso non foi capaz de lograr ese número. Con iso creouse, polo menos, unha situación especial, xa que non é legal que non se creou esa comisión.

É sorprendente que aínda non se constitúa esta comisión de control das cloacas, porque se supón que é necesario contar cun órgano de tal natureza, pero iso mesmo pode dar conta da calidade democrática da democracia española. Con todo, non é tan sorprendente si temos en conta que a actual Lei de Segredos Oficiais data do franquismo, foi ditada fai 53 anos polo ditador Francisco Franco e aínda non se reformou.

Como consecuencia diso, por exemplo, non se fixeron públicos todos os detalles sobre o golpe de estado de 1981, así como información sobre as graves violacións de dereitos humanos cometidas polas forzas de seguridade en Euskal Herria, como o asasinato de Mikel Zabalza ou a actuación dos GAL. Segundo informa o diario Público, desde 2016 o PNV levou a cabo catro intentos de reforma da lei para avanzar sen conseguilo.

Ampla repercusión no Parlamento Europeo

A Comisión Europea dixo a principios da semana que estes casos de espionaxe eran inaceptables e que tiñan que ser investigados polos Estados membros. O Parlamento Europeo foi máis práctico e este xoves ofreceu aos 705 deputados e deputadas da Cámara vasca un servizo de rexistro informático contra o programa Pegasus no seu móbil.

O diario The Whasington Post abordou o tema no seu editorial, como seguimos nO Nacional, onde se sinala que este tipo de prácticas son inaceptables, pero, desgraciadamente, cada vez están máis estendidas entre os estados. Sabemos que estamos ante a maior espionaxe aos políticos realizado até agora en Europa.

Con todo, segundo detállase no editorial, o diario estivo coa empresa israelí NSO Group, fundadora de Pegasus, quen lle confesou que a maioría dos gobernos europeos han comprado Pegasus. Até agora, con todo, só falouse dos casos de Polonia, Hungría e agora tamén dos casos españois. Por iso, e como é evidente que estas prácticas están cada vez máis estendidas, habería que regulalas a nivel mundial, segundo o editorialista do xornal.