En setembro comezaron a dar os pasos para saír o máis lonxe posible na escola pública Lardizabal: “Hai diferentes opinións entre profesores e pais, pero todos coincidimos na base: queremos a mellor educación para os nenos e, si argumentámonos, saen adiante este tipo de proxectos. Á fin e ao cabo, a maior queixa dos pais é como 200 alumnos poden estar encerrados dentro do colexio cando hai grandes limitacións para reunirse noutras actividades”, explica Eider Amundarain, directora do colexio.

Os alumnos e alumnas de Educación Infantil tamén en cursos anteriores saían todos os días ao parque botánico xunto á escola e este ano os grupos de Educación Primaria poden utilizar todos os días algún espazo da localidade cedido polo Concello, alternando semanalmente o espazo (praza, contorna escolar, teatro, casa de cultura…). A iso engádese a saída semanal de medio día ou xornada completa de Primaria. “Antes de que os alumnos empezasen na escola, todo o grupo de profesores fixemos un paseo polo pobo para coñecer a contorna. Con todo, isto non era suficiente, preguntámoslles aos pais e representantes municipais si tiñan algunha proposta de excursión na contorna do pobo, e aos poucos días recibimos un documento que recolle trece rutas para realizar nos arredores de Zaldibia, en especial coa axuda dos fillos de Alaitz Sarasola”, explicou Amundarain. Este documento está impreso e plastificado por todos os titores, e nel teñen un mapa de cada excursión, duración, o que se pode atopar no camiño (datos dos baserritarras, propostas de visitas…), etc. Tamén realizan saídas máis modestas, como ir ver onde viven os alumnos. “Ilusiona aos alumnos”.

Saídas á aula, de clase a saídas

O Director destacou que dar a escola fóra non significa sacar o escritorio fóra, repetir fose o de clase, “e démonos conta de que tampouco fai falta unha infraestrutura enorme, senón pór a cabeza niso, actuar doutra maneira. A medida que facemos imos aprendendo e adaptándonos. Nas saídas, por exemplo, os alumnos levaron material manipulativo de matemáticas, ou si van á excursión co profesor de Inglés, fano todo o tempo en inglés”. O profesorado está a formarse cos de Ekogune para analizar e reflexionar sobre as actividades que se poden realizar no exterior. En palabras de Amundarain, é importante sistematizar as saídas e non ter excursións illadas esporádicas, para que o alumnado interiorice que non é unha actividade que non ten nada que ver co que se está facendo en clase; que vexan que “o da saída pódese levar á clase e o da habitación á saída”.

No caso dos máis pequenos, aproveitando a existencia dunha balsa no parque botánico, están en contacto con Aranzadi para traballar o pozo de forma educativa. Lardizabal é membro da Rede de Estanques Escolares. O tempo adoita ser un obstáculo para saír ao exterior, pero Amundarain di que teñen espazos cubertos e que para saír non fai falta tempo sollío. “Agora estamos a pensar en conseguir roupa impermeable”.

Os pais, na limpeza e acondicionamento do parque

As comisións mixtas de Lardizabal son unha mostra da implicación de toda a comunidade educativa, coa participación do profesorado, alumnado, pais e nais e representantes municipais, sendo unha delas a Comisión de Espazo Exterior e Actividades ao aire libre. Grazas a esta comisión, por exemplo, están a prepararse no parque botánico os asentos que servirán de punto de reunión para os alumnos. E recentemente, as familias limparon e acondicionado un gran espazo do parque para que o alumnado poida utilizalo.

Barreiras administrativas para a saída ao exterior

“Isto é un pobo pequeno, e iso facilita o intercambio co Concello, pero fai falta vontade e actitude para iso, e iso existe”, di a directora. Non pode dicirse o mesmo da postura do Goberno Vasco: “Priorizaranse as actividades ao aire libre”, escribiu o Departamento de Educación no seu protocolo. Estupendo. Pero, que recursos puxéronse para poder levalo a cabo? Absolutamente nada! A administración pode dar máis axudas para saír, formación para todos e máis recursos persoais”. De feito, en lugar de facilitar os protocolos, dificulta a saída ao exterior: en moitos centros non quedan fóra, xa que na aula se esixe a un grupo que se desenvolve cunha única educadora dous educadores que poidan saír ao exterior e aos pais e nais non lles permitiu que a administración lles acompañe nas saídas. Amundarain recoñeceunos que a miúdo teñen que facer malabares para coordinalo todo, e para o recreo, por exemplo, a contorna do colexio tamén o consideraron como un espazo escolar, polo que non necesitan educadores engadidos para saír á zona.

Equilibrio exterior e interior

Eider Amundarain contou que está a ser moi intensa, que van aprendendo e adaptándose día a día, e que están moi a gusto. “Sen COVID19, gustaríanos continuar estes proxectos no futuro, incorporándoos ao noso proxecto educativo. Sería bo lograr un equilibrio entre o exterior e o interior, e dispor dos medios para levalo a cabo”.

RELACIONADO CO TEMA:

Aproveitamos a situación para dar clases ao aire libre?