Sendo do modelo A, todos os alumnos son fillos de familias de orixe estranxeira ou familias que viven en castelán en casa. Con todo, co obxectivo de atraer aos fillos dos pais euskaldunes do barrio, pásase ao modelo D, que comezará aos 2 anos e, aos poucos, ao cabo duns anos, abarcará todos os niveis. Para o primeiro curso do modelo D, o feito de que a metade das familias inscritas sexan pais con eúscaro demostrou o éxito da aposta: “Realizamos unha valoración moi positiva, viuse a necesidade, tentouse ampliar as clases ao barrio e as familias tomaron a testemuña. Agradecemos a valentía deste novo grupo familiar, que será un dos alicerces fundamentais do proceso de transformación, creo que é imprescindible”, contou a ARGIA Amaia Zudaire, directora da escola. En definitiva, “dar o paso só pode dar medo, o grupo ten outra forza”.

É tamén o resultado dun traballo no que a relación anterior cos pais deu os seus froitos. No barrio realizáronse numerosas iniciativas para dar a coñecer o proceso de transición, dar a coñecer a escola e facer chegar todas as explicacións que as familias necesitaban. “Entre as novas familias está a preocupación, como vai ser esa convivencia entre linguas, e é perfectamente comprensible, explicámoslles como imos actuar, cales son as nosas referencias… e este ano imos abordalo, porque o traballo é importante, a experiencia tamén nos dirá por onde ir”.

O colexio Ramón Baixo, que hai uns anos deu o salto do modelo Á o modelo D, tamén colaborou. Ramón Baixo é unha escola pública do casco antigo de Vitoria-Gasteiz cuxa traxectoria lles serviu. “Temos que traer o que recibimos á nosa realidade, isto é só o principio”. Unha das claves achegadas por Ramón Baixo: coidar moito as relacións e a acollida, explicar ben cada paso.

Da segregación á diversidade

En educación, a segregación dos alumnos é un dos temas principais, é un modelo Judimendi que abriu as portas á diversidade? “Non somos un exemplo de nada –di Zudaire–, nós tamén partimos das experiencias doutras escolas e reflexionamos; vén un reto bonito, público, plural e en eúscaro; a realidade actual é plural e todos somos parte dese cambio, todos temos que unirnos”.

A directora di que a escola Judimendi é un reflexo da realidade do barrio, unha realidade plural, entendida desde a riqueza. Situado no centro do barrio, é unha pequena escola aberta á contorna, que acolle a Educación Infantil e Primaria: “Todos nos coñecemos e iso facilita moito as cousas, todos actuamos xuntos; a proximidade e as relacións próximas están relacionadas cunha educación de calidade”. Cocientes pequenos, pedagoxía intergeneracional, patio recentemente transformado… son vantaxes atractivas para quen elixiron a escola Judimendi. E todo iso, desde logo, o eúscaro e o eúscaro.