Na sección de novos directores estréase hoxe a película Ese fin de semana, da arxentina Mara Pescio. Tras deixar atrás á súa filla e o seu marido por unha estafa, Julia volve ao barrio abandonado hai tempo. A filla vive alí, pero o seu pai vaise a Paraguai en busca de traballo e quere levala alí. Pero este non quere ir e non quere que a súa nai lle asine o permiso de viaxe. A nai, á fin e ao cabo, vén buscar o diñeiro que estafou. A película está narrada por partes, coma se ofrecésense doses de información de forma gradual. A relación de nai e filla é remota, pero ten intentos de esbozar complicidade. Con todo, resulta especial o personaxe da nai, que non se preocupa pola súa filla, e que vén satisfacer as necesidades de benestar persoal. Aínda que estamos máis afeitos a este tipo de personaxes masculinos, non ocorre o mesmo cos personaxes femininos, o que contrasta, converténdonos en pouco cribles. Talvez deberiamos pensar que é o que ten ese asombro no fondo. Aparece como unha liña transversal a parella da filla, que por casualidade é unha nena. É fermoso como, sen ter o epicentro do drama, cósense as relacións sexuais afectivas das mozas con normalidade e sen ningún outro propósito (ou propósito claro e particular) na historia.

 

Aurora de Paz Fábrega foi a encargada de estrear a película que se estreou esta tarde na sección Horizontes latinos. O director de Costa Rica participou en Toulouse no programa Cine en Construción e xa participou no Festival de Cine de San Sebastián como director e produtor de cine. Nesta ocasión debuxou un encontro entre unha nena de 17 anos embarazada e unha muller de 40 anos á que de súpeto se lle achegará, profundando na súa condición de nai e a súa relación coa sociedade. Ao principio, por vontade do novo, só eles saberán o segredo. Con todo, cando se produce o mal de esconderse, o peso de toda a sociedade caerá sobre o neno que non naceu e sobre a nai que aínda non o fixo. O director representa con gran capacidade ese momento aínda non real no que as dúas mulleres toman decisións especiais; co surrealismo na fronteira, o espertar co exterior convértese nun golpe inesperado. A improvisación estivo moi presente no proceso creativo da man de Paz Fábrega e unha das actrices principais, Rebeca Woodbridge. Cando se entende por documental o moito que ten a ficción, os seus límites vanse deslizando.