“Absentismo laborala dá, gaur egun, enpresa horiek gurean soportatu behar duten secuelas nagusi bat”. Son palabras da patronal extraídas dunha guía para a xestión do absentismo nas empresas. Non dixeron nada en relación co novo dereito ao traballo que foi un dos temas principais de debate nos últimos días. É moi significativo.

Quizais necesitan tempo para analizar o tema. Ou pode ser que esta lei non sexa necesaria para entorpecer a todos, porque saben que está nas súas mans facer dos recoñecementos formais un dereito real no mundo laboral. Esa é a capacidade que lles outorga a lexislación laboral e a protección política incondicional dos gobernos. Tiveron a oportunidade de cambiar esta posibilidade, pero non o fixeron na reforma da reforma.

A división sexual do traballo, a negación da condición laboral aos coidados que se realizan no fogar, o non recoñecemento de valor real aos que se realizan no mercado, a imposibilidade de analizar o dereito á saúde laboral en función de profesións feminizadas e mulleres… son normas estruturais. Regras reais non escritas, porque o capital non está disposto a asumir o custo dos dereitos económicos e laborais que a modificación de todo isto suporía para as mulleres.

A ministra do Goberno de España, Irene Montero, afirmou que “finalizou o traballo arrastrándose pola dor da menstruación”. Resúltame difícil pensar que o coidador que vai ao traballo con dor de costas, ou o limpador que vai traballar cargado de pastillas para aliviar as dores que lle produce a pulseira pola súa profesión, poida crer que así será.