Eu son totalmente listero, empezando polas listas de encargos e acabando coas listas de libros que non vou ler. Fágoo todo e fágoo sistematicamente. Preseski, niso estaba a semana pasada mirando ao novo ano: que obxectivos teño en relación ao eúscaro?

Mirando por Gibelerat, a verdade é que no ano 2022 fun un vasco directo: volvín a participar na Korrika e en Euskaraldia, os caprichos das caixas de Ikasloli e Errigora seguen andando de casa, formei unha ducia de socios de iniciativas a favor do eúscaro, a colleita de Durango foi a mellor do pasado... Todos son importantes, pero para o ano novo necesitaba novos retos e precisamente as augas desta semana.

O problema é que tivemos pingueiras en casa e sabedes que para solucionalas, ademais do fontaneiro, son necesarias moitas explicacións, formularios e trámites. Con todo, na penitencia non só actuei, senón que tamén tivo que facer o mesmo o compañeiro ou veciña, porque a auga tiña o entretemento para dous. E, mire, esa alianza inesperada e involuntaria tróuxome unha pequena alegría. No medio da frustración intercambiámonos información, é dicir, coñecémonos, polo si ou polo non, e tivemos que aceptar formas totalmente diferentes de afrontar os imprevistos para poder manter a nosa alianza. Xa sei que non vai entender cal é o seu vínculo coas intencións do novo ano, pero está vostede, vén. Coa intención de arranxar a pingueira e acabar co papel e cando fixemos a última chamada, os barrieros e eu non soubemos como celebrala, aínda que sintamos contentos, porque era absurdo que me alegrase demasiado. En definitiva, porque un complicado trámite non era outro. Ademais, sabiamos que a relación que acabamos de construír era tan fráxil como a improvisable e que, por tanto, ao finalizar os trámites, volvería á nada entre nós.

Pero (non podo terminar o relato sen "pero") é un tema desde entón, cada vez que me atopo co barreño, dime "bos días" ou "adeus" en lugar de "bos días" e "adios" até agora. É dicir, deu media ducia de palabras ao eúscaro, como diría un gran escritor, e eu recibín a mensaxe: "Seis palabras máis preto de vostede, a quenda".

Agora non sei como responder, pero sei que o primeiro posto na lista de intencións do novo ano corresponde a isto. É a miña quenda, volverei por encima da ponte de corda que el fixo coa linguaxe, co eúscaro, no ecilibrismo, para pedir a receita dalgunha destas curiosas comidas que oleo pola xanela, por exemplo. É dicir, do mesmo xeito que a auga, para desconectar o punto no que menos esperabamos. Quizá se trata de que, para alcanzar os obxectivos do eúscaro deste ano, pensar que dar pode ser tan eficaz como pedir. Ou, en definitiva, darnos conta de que para poder vivir xuntos, ademais do eúscaro, temos que mollarnos co seguinte.