- Un fenómeno especial é o das abellas, un proceso natural que garante a supervivencia das abellas. O clima tépedo provoca floraciones exuberantes e a prosperidade das floraciones provoca a “emancipación” das abellas.
As abellas comezan a encherse de mel e a medida que se enchen as colmeas quedan sen espazo para vivir, polo que teñen tempo para tomar decisións.
Terán dúas opcións. Non recoller mel e matar fame no inverno ou mandar algunhas abellas da colmea. O envio desde a colmea ten ademais a vantaxe de que a abella se multiplica, asegurando que as abellas permanezan no futuro.
Esta emancipación das abellas coñécese como apicultor.
Neste proceso crean unha nova raíña na abella e envían á antiga raíña desde a colmea en busca dun novo lugar. Grazas a iso, a nova raíña continuará na colmea para a posta de ovos.
A vella raíña comeza a buscar sitio. Onde quedar mirando que ocupar. É habitual introducir apicultor nos tellados antigos, nalgunha das antigas colmeas abandonadas ou nas persianas das casas…
Os apicultores considerámolo normal, sobre todo cando as floraciones son moi abundantes. De parte destes apicultores non é moi agradable que a abella se vaia, xa que pode procrear na produción de mel, pero deberiamos tentar quedarnos nun proceso natural? Evitar iso?
Somos nós quen coidan ás abellas e reivindican a importancia da abella e tamén quen queren cambiar o proceso natural da abella?