No palacio Kursaal reuníronse 900 persoas que sufriron torturas desde "os tempos máis escuros" do franquismo até hai pouco. En nome dos alí congregados falaron Agurtzane Juanena Alustiza e Iker Moreno Ibañez.

O acto de presentación pública da rede tivo lugar o sábado. O obxectivo da rede é desenvolver unha "ferramenta útil" para os torturados, e animaron aos cidadáns que aínda non publicaron as torturas sufridas a unirse á rede. A rede pretende ser “altofalante de miles de voces silenciadas e negadas” e socializar a realidade dos torturados.

Alustiza explicou que a investigación realizada polo Instituto Vasco de Criminología conta con máis de 5.000 casos de tortura, “aínda que sabemos que hai moitos máis”. Alustiza e Moreno pediron ao Goberno Vasco e ao Goberno de Navarra que desenvolvan “mecanismos de recoñecemento e reparación oficial”, como se fixo cos seus casos concretos, e pediron que se analicen todos os casos recolleitos entre 1960 e 2014 para “acabar dunha vez por todas coa negación das décadas da tortura”.

Responsabilidade compartida

Por outra banda, sinalan que é hora de asumir responsabilidades públicas e que os responsables están máis aló das Forzas e Corpos de Seguridade do Estado español. Denunciaron que en Euskal Herria a tortura foi sistemática e levouse a cabo baixo a "tutela de toda unha estrutura", coa presenza de xuíces, médicos forenses, medios de comunicación e diversas forzas políticas. Consideran imprescindible asumir unha responsabilidade pública na aplicación das torturas para avanzar no camiño do recoñecemento e reparación dos torturados.

Subliñaron que “o tamaño, a densidade e a intensidade da tortura en Euskal Herria aínda non se coñecen na súa totalidade”. Pediron que se informe das consecuencias políticas, sociais, culturais e humanas da tortura. Para iso, reivindicaron unha mirada feminista.

Insistiron en que o ocorrido hai que contalo ás xeracións posteriores, por que se torturaron e por que hai que explicar as razóns do contexto político. A práctica deste exercicio foi considerada como a garantía máis eficaz para que as torturas non volvan suceder.

Queren utilizar o que lles fixeron sufrir para o empoderamiento colectivo: “Porque o importante non é o que nos fixeron, senón o que nos fixeron o que somos capaces de facer con el”.

Ahotsa.info Intervención de Agurtzane Alustiza: