Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para realizar a proba de expresión escrita nun exame EGA na década de 1990: “Como nos ven?”. É dicir, como nos vían os vascos. Ou que opinaban de nós? Pois ben, naquela época xurdiron chistes entre profesores e estudiosos que quizá nos sorprenderon de vernos estupefactos, estupefactos, insensibles ou quen sabe como. E así permanecemos algúns de nós, vendo aquel título, e así permanecín eu movéndome uns a outros, ignorando que fariamos, cada vez que lin o que lía.
Ao principio pensei que se trataba dunha proposta de baile en carne viva, pero, quen sabe, quizá nos empuxemos, teremos que bicarnos, superarnos ou concentrarnos ata que esteamos todos en pega, quen sabe!
Ao principio pensei que se trataba dunha proposta de baile en carne viva, pero, quen sabe, quizá nos empuxemos, teremos que bicarnos, superarnos ou concentrarnos ata que esteamos todos en pega, quen sabe! De todos os xeitos, se hai algo que favoreza o eúscaro, benvido sexa, porque estou seguro de que nos imos a reunir nesa tarefa, porque merece a pena.
Non o sei! Perdoe o atrevemento, lector, porque non son quen para dicir nada a ninguén sobre a idoneidade da lema de Euskaraldia, pero me atrevería a “moverme”, por exemplo, que sería máis natural, comprensible, expresivo e, en definitiva, máis comunicativo para expresar o que con esas dúas palabras pretendeuse dar a entender.
O bo eúscaro ten tres patas ou bases principais: corrección, pertinencia e honestidade. Ouvín dicir algo acerca de Kike Amonarriz. E creo que iso de “moverse” falla nunha do tres. Non vou dicir que non sexa xusto, pero só fareiche unha pregunta: é correcto, pode ser correcto, non é correcto ou non é honesto?