ELA lanza unha dura campaña contra LAB. "Na práctica hai unha alianza entre LAB, CCOO e UXT que desactiva os conflitos", di o secretario xeral, cando temos máis conflitos que nunca. "ELA é firme cos seus principios, LAB pecou". Que a realidade non nos estrague aos titulares! Só hai un contrabando, ELA é a verdadeira esquerda. A prepotencia, aínda que é un mal amigo para facer valoracións, serve para reforzar o aparente radicalismo.

O sindicalismo non se constrúe desde o púlpito, desde a coherencia, senón traballando día a día en empresa. Por iso tócanos pór as cousas no seu sitio. Desde a responsabilidade, o rumbo adoptado por ELA debilita o contrabotere sindicalismo soberanista e, en consecuencia, a clase traballadora de Euskal Herria.

Temos grandes retos entre mans, como pobo e como clase traballadora. Neste contexto, LAB substitúe ao novo sindicalismo. Desenvolvemos a nosa praxe con sindicalismo sociopolítico, ligado a un proxecto nacional e a un modelo socio-sindical coherente. Iso non lle gusta a ELA e compórtase de forma irresponsable.

O sindicalismo construtivo non se realiza mediante o selo persoal dos conceptos ou clonando as prácticas xa desenvolvidas. LAB leva anos repensando o sindicalismo. O feminismo, o ecosocialismo ou o antirrazismo son elementos fundamentais no noso traballo diario. Non son conceptos inalienables, todo axente social pode e debe achegar. Con todo, ELA patenta estes conceptos, pon outro celofán diferente e sempre está disposto a vender o produto en beneficio dos intereses corporativos.

O proxecto de LAB xurdiu e desenvolveuse ao contraxeito desde o seu nacemento en 1974 até a actualidade. Mentres ELA tiña a bendición do Partido, a militancia de LAB estaba a impulsar un proxecto independentista baseado no contrapoder sen sudoración.

Na década dos 90, ELA achegouse ao modelo de contrabando que LAB desenvolvía desde o punto de vista da soberanía, non en balde, marcando as súas tradicións: confrontación si, pero non desde o punto de vista de clase, senón como sindicato; mentalidade hegemonista (comigo ou contra min); danza entre o discurso radical e a práctica frecuentemente conservadora (todas as características dunha orde local); respecto á legalidade sindical na rúa, tanto no ámbito político.

En calquera caso, a modificación dELA supuxo a oportunidade de construír unha alianza sólida que fose contrabando nos centros de traballo e que se vise activa no proceso de liberación nacional. Realizáronse principalmente dous intentos de impulsar a unidade de acción entre LAB e ELA (1994-2000 e 2015-2020). Ambos fallan. Por que? Ante o relato interesado dELA, centrarémonos, desde o punto de vista de LAB, nos feitos que impediron avanzar nesa unidade:

No ámbito político, segundo ELA, a loita armada impedía avanzar na unidade de acción; sen loita armada, dicían, penetraríanse nunha estratexia de confrontación soberanista. Aquelas promesas son arrastradas polo vento. ELA foi adaptando as súas teses teóricas, desde a relativización da importancia de ser un Estado propio até a reivindicación abstracta dunha República Vasca Independente. Ao mesmo tempo, renuncia á loita por crear instrumentos de Estado no ámbito sociolaboral.

É unha actitude cómoda e estéril esperar a que se acorde no Diálogo Social do Estado ou a que o Goberno de España decida para logo criticar as imposicións. O Espazo Vasco de Relacións Laborais e Protección Social para ELA é un slogan. Actúa sen capacidade de promover iniciativas que contribúan a alimentar a pedagoxía soberana.

En 2013 rexeitaron a negociación do Acordo Intersectorial para blindar a negociación colectiva e criticaron duramente a LAB. Catro anos despois, o acordo negociado anteriormente polos demais foi presentado como propio. Recentemente, fieis á súa práctica diaria, deron as costas á posibilidade de impulsar un salario mínimo de 1.400 euros.

ELA subiu o ton da crítica á esquerda " vasca", cando moitos dos seus afiliados seguen votando PNV e Geroa Bai. Pediu desobediencia a outros mentres, en solidariedade con Cataluña, negábase a chamar a dúas horas de paro. A razón? Risco de ilegalidade con convocatoria de carácter político.

ELA quixo impor a LAB o seu modelo na esfera sindical. Mentres analiza a coherencia sindical dos demais, busca e traballa vías privilexiadas de interlocución coa patronal, principalmente con Adegi, sen mobilización para pechar acordos. Deixouse fóra das intersindicais con axenda de folga e mobilización, nos acordos maioritarios habemos visto ceder ante o bloqueo da patronal, sobre todo en sectores feminizados e precarizados. Tamén se extraeu do protocolo de resposta a accidentes laborais.

Por tanto, que ELA non busque xustificación falsa ante a ineficacia da alianza con LAB. Cremos firmemente na necesidade de axuntar forzas: para avanzar nos dereitos e na xustiza social, co horizonte socialista; para activar unha estratexia soberanista que favoreza a transformación social. Con ELA, a día de hoxe, é imposible sentar as bases para compartir diagnóstico, confianza, compromiso, obxectivos e estratexia, para que o sindicalismo vasco sexa un suxeito protagonista da sociedade vasca nun solo común. Nós sempre miramos e miraremos ao pobo, ao País Vasco e á clase traballadora vasca de forma presencial e xenerosa. Non nos condicionan as siglas, nin a estrutura, senón o futuro do noso pobo. Poderemos reunirnos o día que ELA cambie as súas prioridades.