Neste caso son as federacións de cazadores as que actuaron sobre a base da demagoxia pura para evitar as condicións que limitan a súa actividade. En marzo iniciouse o conflito coa Deputación, deixando de facer unha caza maior como estratexia. Saben que os corzos, e en especial os xabarís, causan danos nos campos de cultivo, e valéndose diso como chantaxe, condicionaron a orde de caza que anualmente publica a Deputación, obrigándolles a non tomar as medidas que lles prexudican. Tamén chamou a atención a nota que as federacións de caza de Gipuzkoa realizaron pouco despois de pechar o acordo ao saber escoitar as súas peticións felicitando a Imanol Lasa Zeberio, Deputado de Fomento, Turismo e Medio Rural da Deputación. Deixaron clara a actuación da Deputación nesta materia.
Pero ese acordo só ha alegrado aos cazadores, tan vergoñoso foi o acordo e toda a folga unilateral dos cazadores.Os sindicatos EHNE e ENBA mostraron o seu malestar polo feito de que a Deputación non lles tivo en conta neste caso. Segundo denunciaron, no acordo pactáronse condicións que non son do seu interese ou que son contrarias aos seus intereses.
Chama a atención que, nada máis pechar o acordo, as federacións de caza de Gipuzkoa saiban escoitar as súas peticións felicitando a Imanol Lasa Zeberio, Deputado de Fomento, Turismo e Medio Rural da Deputación. Pon de manifesto a actuación da Deputación nesta materia
Todo isto en Naturkone seguiuno de lonxe, a Deputación non o tivo en conta neste caso. Como denunciamos en numerosas ocasións, consideramos vergoñosa a xestión da caza en Gipuzkoa. Á marxe dos coñecementos baseados na investigación científica e na análise da biodiversidade, a Deputación xestiona a normativa cinexética como un mercado no que se realiza trátaa de intereses dos cazadores. Antepón os seus desexos á sociedade e aos propietarios afectados pola caza maior. A situación é vergoñosa e denunciable. Nunha época na que denuncian máis que nunca a actividade cinexética na nosa sociedade, a perda de biodiversidade e, en xeral, a crise ecolóxica global nas manifestacións da rúa, a Deputación negocia coas federacións a normativa de caza pensando que os seus intereses son de toda a sociedade.
A xestión da caza non pode ser subordinada aos intereses dos cazadores, xa que, entre outras cousas, as federacións de cazadores de Gipuzkoa non só rexeitan o labor dos científicos e investigadores, senón que rexeitan totalmente as esixencias da sociedade (como demostra o caso de Ulía). En consecuencia, e do mesmo xeito que os sindicatos agrarios, pedimos á Deputación que teña en conta a todos os axentes que participan no consello de caza tanto na xestión da caza maior como na menor.
De feito, centrándonos nos informes técnicos e nas investigacións científicas, a orde de caza debería ser debatida entre os expertos do consello de caza e non en reunións clandestinas entre as partes interesadas e os políticos.