O obxectivo principal non cambiou: Que Euskal Herria sexa euskaldun. Neste sentido, o movemento popular ha subliñado que a principal novidade é a renovación dos principios fundacionais (1979) e a reivindicación clara da independencia de Euskal Herria.

O membro de EHE Ane Aizpurua expuxo nunha comparecencia en Usurbil os principais puntos recolleitos no documento “Ikusmira”.

O movemento considera imprescindible para a normalización do eúscaro que o uso do eúscaro sexa prioritario: “Tanto no uso oral como en todos os ámbitos funcionais e xeográficos”.

EHE mostrouse solidario cos individuos e colectivos que sofren outras formas de represión e subliñou que a solidariedade e as alianzas entre os oprimidos son fundamentais para a súa consecución.

Reivindicou a descolonización da poboación de Euskal Herria, “para superar a práctica lingüística do século e optar por vivir en eúscaro”.

Consideraron necesario que todos os vascos e vascas sexan vascoparlantes. Con todo, a competencia lingüística non é suficiente, subliñaron o apego á lingua, “a necesidade de transmitir unha actitude vascófona”.

O movemento aposta polo respecto e coidado da diversidade lingüística no novo modelo de relación entre as linguas.

A desobediencia e o activismo terán cabida na nova perspectiva e consideraron o empoderamiento e vivir en euskera como un acto máis desobediente.

Pedirase ás institucións que leven a cabo políticas lingüísticas eficaces para a reeuskaldunización.