Feria de Durango, primeira xornada deste ano. Púxenme as roupas máis belas, tirei a colonia e metín as mans no peto polo si ou polo non. Na da esquerda, a listaxe do día anterior que di: un, a lista de libros que quero comprar; dous, a lista dos salmóns que hai que evitar para evitar comprar demasiados libros (Katakrak, Igela… xa sabedes). Na dereita, o moedeiro, ferve, disposto a gastar o diñeiro aforrado durante meses. Respiro profundamente e participo en Durango.

Cheguei ao exterior da feira e vin unha longa cola de afeccionados. Algunha cantante, claro, penseino. Seriamos salvados si os nosos escritores creasen estas filas. Quizais non sexan tan fermosos como os nosos cantantes, ocorréuseme. Bo, si pénsase ben, Cano, Jaio, Kirmen, Alberdi… non será porque non temos candidatos. Menos mal que temos Sarrionandia, unha estrela do rock da literatura vasca, cunha fileira de fans. Con todo, a literatura vasca pode faltar a algún escritor maldito, todos son tan correctos, tan claros. Onde está a nosa reaccionaria Houellebecq? Onde é curioso o noso Zizek? E a nosa J.K. corrompida. Rowling? Ai, Mirande, si polo menos ti serás!

Unha vez no interior, andei por este val, andando cóbado, tentando dar cabida aos amantes da cultura vasca. Aínda que me custa, creo que conseguín gozar. Como primeiro paso, fun ao mostrador da editorial Igela para asegurarse de que segue vivo. Lasai, Euskal Herria, segue igual. Despois fun ao posto da Asociación de Escritores Vascos e coñecín a revista Hegats (ao día seguinte tentarei comprar a revista Elkar, pero non podo, porque unha soa persoa reservou o catro últimos números para si. Egoísta sucio! ). Seguín andando e atopei ao meu amigo da infancia, que e alén da mesa: é cantante e músico! Despois de despedirme con alegría e orgullo, achegueime á caseta da revista ARGIA. Non teñen a camiseta que quero comprar e non me devolveron o bolígrafo que lles deixei “só para un momento”. Merda! Non tan contento esta vez, pero seguín camiñando e achegueime a Jon Maia para agradecerlle que o meu querido Silvio puidese cantar en eúscaro. Iso si fantasía! Por último, acudín ao momento de atención ao cliente e puxen a queixa de que non hai mostrador de columnistas vascos. Imaxinando Galarraga, Enbeita, Aristi, Apaolaza, Etxarte…?

No tren de volta a casa tocoume un namoramento repentino. Vin a unha bonita moza lendo no medio dun bulebule cheo de ruidosas entrevistas e móbiles. Non creas, rompeume o corazón enseguida, porque estaba a ler en castelán. Tomoume a vibración do tren. Decidín pechar os ollos até chegar a Bilbao.

Danel Abando Olabarri, profesor