En Euskal Herria estamos a falar do modelo de coidado. Seguimos denunciando a privatización reivindicando a necesidade dun sistema público. Estamos a tecer alianzas para erradicar o sistema racista. Estamos a cuestionar modelos de gobernanza e esixindo outros modelos. Temos a oportunidade de articular propostas, redes, movementos e logros. Estamos a estender a loita en múltiples dimensións.
Atrevémonos a dicir que estamos a formar un bloque a favor do sistema público de vixilancia. Tamén estamos a reforzar a axencia política do Movemento Feminista. Tendo en conta a necesidade de coidados, o Movemento Feminista ha posto en marcha un proceso de defensa do dereito colectivo de coidado. En definitiva, puxo sobre a mesa unha aposta por debuxar estratexias comúns a favor das vidas habitables.
A xestión que se está dando desde os Gobernos Vascos é lamentable. Non se adopta ningunha medida para mellorar as condicións laborais dos traballadores de vixilancia. Lonxe de reforzar o sistema público, seguen profundando na privatización. Ignoran o desequilibrio territorial. Poderiamos formar unha longa lista coas medidas que toman en sentido contrario ao que reivindicamos.
A problemática do coidado permitiunos estender a loita feminista a múltiples dimensións. Respondemos coa proposta doutro sistema a un sistema que nos esmaga en diferentes eixos. Hai tempo que aprendemos que aos problemas sistémicos hai que responder con respostas sistémicas.
Este sistema é insosteible e é urxente tomar medidas para volvelo, as vidas das traballadoras son as que están en xogo
Neste sistema heteropatriarcal capitalista e racista, as mulleres* traballadoras somos as máis golpeadas. Non hai máis que ver os datos da brecha salarial para confirmar isto. As mulleres temos os traballos máis precarios. A maioría dos traballos que se atopan fóra do réxime xeral de traballo recae sobre as mulleres e sobre a maioría do traballo non remunerado directamente relacionado co coidado. Por todo iso, dicimos que este sistema é insosteible e que é urxente adoptar medidas para volvelo, as vidas das traballadoras son as que están en xogo.
Temos que compartir espazos e tempos para facer propostas integrais. Non podemos construír o pobo que desexamos sen pensar nos pasos a seguir desde hoxe. O sistema heteropatriarcal que vivimos está a destruírse e construíndo modelos de vida transformadores, e nesa transición debemos acordar, esixir e adoptar medidas urxentes.
No Movemento Feminista hai tempo que decidimos non esperar e os pasos dados nos últimos anos foron froito do traballo realizado. Todo isto non sería posible sen militancia e sen organización. Desde o individuo, é imprescindible organizarse en diferentes marcos e planos; desde diferentes miradas e loitas, coser a transversalidade. Ampliación dimensional. En barrios, pobos, países e marcos nacionais.
Para iso é imprescindible activar aos axentes que van estar en diferentes dimensións e construír unha resposta articulada desde os Movementos Feministas e desde os movementos populares. Porque a historia demostrou que para conseguir as cousas non hai máis que loitar a través da organización.
Debemos seguir polo mesmo camiño que até agora, de pobo en pobo e de barrio en barrio. Temos que seguir construíndo un Movemento Feminista forte e san para pór unha base sólida aos retos que temos no futuro. Merece a pena pertencer a este movemento, o mundo está a cambiar e nós estamos a cambiar o mundo!
Viva a loita feminista!
Gora Euskal Herria Feminista!
Viva Bilgune Feminista!
marzo 2024
Euskal Herriko Bilgune Feminista