O impacto da dominación do territorio global no que vivimos xa nos impregna na súa totalidade. As identidades que xera este mundo créaas na tendencia a ser solistas e narcisistas, as identidades actuais son fragmentadas e aletadas. No medio do naufraxio, “que quen pode faga o que poida”, xa vivimos baixo a orde xeral. Fíxese como debilidades progresivas dos dereitos á cidadanía social, precarizacións expansivas das condicións de traballo ou paixóns por afogar o desexo de reivindicar a soberanía e soberanía dos pobos, intégranse nas características do modelo neoliberal que soña co mundo igualado. Nun mundo movido pola fame do diñeiro, a destrución dos dereitos fundamentais, a desvinculación social, a preponderancia do mercado, ou as pretensións de privatización das elites, son as consecuencias dun sistema que nos está atrapado.

Con todo, é tan necesario comprender ben as condicións nas que se produce actualmente a produción individual, e actuar con autonomía na responsabilidade de devandita produción, xa que si non se fai un mesmo, faio outro.Só así se podería permitir en garantía de colectividade, é dicir, desde a soberanía, a revitalización do desexo, a recreación doutro tipo de construción sociocultural abrasiva.

A actual expropiación da identidade humana é substituída pola denominada “identidade neoliberal”. E nas conclusións vimos claramente a ameaza de civilización na crise ecolóxica e planetaria que provocou o sistema global: as consecuencias da crise climática convertéronse xa en inexpugnables.

A sociedade do risco Ou.Beck xera novas ameazas permanentes, xerando cada vez maior vulnerabilidade e fragmentación social tanto nos pobos como nas persoas. A crise ecolóxica planetaria, a especulación financeira, o continuo risco de quebra dos capitais, a precariedade multiplicadora do mercado, a imposición mediática do pensamento único, incrementan a dispersión do suxeito expropiado, provocando a dependencia dos cidadáns e dificultando e freando o motor social.

Con todo, necesitamos a arquitectura dunha nova cidadanía disposta a superar o marco da dependencia e a ameaza.Na educación, por suposto, o desenvolvemento da personalidade básica do individuo deberá ser un tema fundamental.

Porque o que está en xogo é unha transformación radical do modelo de sociedade. Ademais da doutrina ideolóxica do neoliberalismo, no seu seo existe un modelo de construción do individuo que o converte en algo do que é un individuo fácil de mercantilizar. Por iso, o capitalismo neoliberal ten unha influencia decisiva nas actuais formas de subjetividad, hoxe en día este tipo de seres humanos vive atrapados no seu mandato hiperconsumista.

Mentres os beneficios e o diñeiro continúen sendo o principal obxecto de desexo do noso horizonte temporal, non se poderá atopar o xerme dunha nova construción sociocultural do desexo do equipo humano. Esta fronteira temporal concrétase nunha nova cultura colectiva, unha transformación que traerá unha auténtica mutación antropolóxica. Sen dúbida, o abono social para producir as condicións dunha vida digna para todos, consiste no cambio de rumbo do obxecto principal do desexo, nun amplo e novo acordo conciliador que redundará en beneficio doutro tipo de conciliación social.

O cambio de rumbo do desexo, aínda que xorde da necesidade de rescatar ao individuo, céntrase no equipo humano e busca a soberanía. A emancipación céntrase no horizonte de todas as borrascas, e é a máis venerada por unha sociedade vascófona e feminista.