Iso non o di un trampolín de catástrofes, é unha cruel realidade. Non todo está a saír ben: temos miles de mortos, moitos sanitarios, as residencias de maiores convertéronse en botín de investidores internacionais e están amolados pola falta de recursos, e os políticos carnazal válense deshonrosamente desas mortes.

E aínda, despois da pandemia que imos ter que vivir xuntos, non todo vai saír ben. O capital está a preparar a súa estratexia. Até a data, viuse obrigada a recorrer aos Expedientes de Regulación Temporal de Emprego (ERTE) e ao diñeiro público, polo que non puido despedir aos traballadores. Argumenta que mantén o emprego, que a partir de mañá chantajeará aos traballadores que teñan novos expedientes por razóns organizativas e proporá a rescisión de contratos ou a redución de salarios.

Por iso, decenas de miles de traballadoras e traballadores perderán o seu emprego, outras terán un traballo máis precario e reduciránselles os seus salarios; decenas de miles de mozos non poderán conseguir o seu primeiro emprego nin poderán realizar proxectos de vida; a muller terao máis difícil aínda si é migrante… e a desigualdade aumentará.

Como se pode sacar todo ben con este panorama? Vai ben cos de sempre, co capital que ha socializado as perdas coas arcas públicas, e agora prepárase para privatizar beneficios á conta de desigualdade, precariedade, redución de emprego e baixadas salariais.

“Todo sairá ben, ninguén quedará atrás”. Un slogan bonito, pero falso.