O parón de tres meses de China prexudicará á economía mundial. Algunhas cousas que poden empeorar son:

a.- Os prezos das materias primas poden experimentar unha baixada debido á falta de demanda de China. En concreto, o petróleo pódese abaratar até 30 ó 35 dólares por barril, talvez. Ademais da redución da demanda de aceite en China, [en todo o mundo] existe o tema da redución das viaxes longas, porque a xente terá medo de viaxar entre outros que poidan ter Covid-19.

b.- As empresas estadounidenses, como a propia Apple, verán interrompida a súa cadea de subministración. Non saberán cando poderán servir os produtos nin cando poderán facelo.

c.- As quebras por débedas poden proliferar, sobre todo en China. Canto máis prolonga a parada, máis posibilidades hai de que se estendan as quebras por débedas en todo o mundo.

d.- A economía mundial pode entrar en recesión, sen posibilidades fáciles de re-excluír.

Canto máis se alarga o estancamento, máis posibilidades hai de que a economía chinesa sufra un gran colapso

Se a parada dura moito tempo, entón é moi posible que un novo líder tome o mando de China. E dentro da economía poder producir grandes cambios. Por exemplo, as provincias de China capaces de volver pór en marcha a economía tentarán volver pola en marcha, deixando atrás as provincias máis afectadas. Se isto sucedese, en diante, teríase que negociar non só cun goberno chinés, senón con máis dunha administración da Unión. E a partir de agora, China poderá ofrecer ao mundo moito menos produtos que até agora.

Por culpa dos planificadores de todo o mundo, puxemos “demasiados ovos nunha cesta”

Os planificadores céntranse actualmente na eficiencia. Por exemplo, que unha gran parte da industria mundial instálese en China parece unha boa opción de eficiencia. Desgraciadamente, así buscamos un problema se China choca cun obstáculo no camiño. O uso do modelo just-in-estafe (todo de forma inmediata) na cadea de subministración tamén parece unha boa idea, pero se un provedor principal queda moito tempo sen poder enviar os compoñentes, entón aparece que ter un almacén a man sería mellor.

Si queremos sistemas sostibles ou sostibles, necesitan moita dobraxe. Os sistemas duplicados (redundant systems) non son tan eficientes, pero teñen moitas máis posibilidades de ser máis sostibles en tempos difíciles. A revista Nature mencionaba isto recentemente nun artigo. Entre outras cousas dicía:

“Un sistema cun só ciclo é máis inestable porque a eliminación dos nodos ou enlaces dos ciclos interrompe o mecanismo de feedback da sustentabilidade”

É un sistema dun só ciclo, máis ou menos como o de colocar todos os nosos ovos nunha soa cesta. A eliminación dos nodos ou enlaces dos ciclos pode ser similar á caída de China nos problemas do coronavirus. Seguramente a economía mundial que necesitamos debe basearse en case moitas economías locais distintas, si queremos asegurar a estabilidade a longo prazo da economía mundial. Ou si non, temos que construír os nosos sistemas cun alto nivel de dobraxe. Por exemplo, nos almacéns imos necesitar grandes reservas para poder seguir traballando aínda que un país non nos envíe os seus compoñentes, neste caso por un problema que é unha gran epidemia.

Conclusión

A economía mundial pode converterse en moi diferente debido ao Covid-19. O novo virus non ten nin a obrigación de capturar directamente a outros países do mundo para que se converta nun problema. Estados Unidos, Europa e o resto do mundo están moi suxeitos a que China siga funcionando. A economía mundial ha posto máis ovos nunha soa cesta e agora a cesta non está a traballar como se esperaba.

Agora que China produce o que os mercados do mundo necesitan, o resto do mundo darase conta de súpeto de que esas longas cadeas de subministración non eran unha boa idea. Iniciarase unha gran rampla para substituír os compoñentes errados nas cadeas de subministración, pero moitos produtos xa non estarán tan dispoñibles. Pronto teremos que darnos conta de até que punto dependiamos de China para conseguir calquera cousa, como o calzado, os automóbiles ou o mobiliario ou a electrónica. As emisións de dióxido de carbono a nivel mundial reduciranse de forma considerable polos problemas que ten Chinesa, pero poderá a economía mundial superar os problemas que se lle expoñen?

Hai algo irónico nisto e é que é posible que Occidente esaxere o medo ao novo coronavirus: polo momento non coñecemos que impacto real terá entre a poboación de orixe europea ou africano. Nas próximas semanas e meses probablemente aprenderemos moito. Por exemplo, como evolucionarán os americanos e australianos que capturaron Covid-19 nos barcos turísticos? Que consecuencias van sufrir as xentes non asiáticas que regresaron de Wuhan en voos especiais aos seus países de orixe?

Galiña Tverberg é unha actuaria (en inglés actuary) especializada na medición de riscos e incertezas no ámbito empresarial. No blog Our Finite World (O noso mundo finito) trabállanse a fondo as consecuencias da escaseza de petróleo e gas, a escaseza de auga, o cambio climático, etc. na economía. Nesta ocasión traducimos algunhas pasaxes a ARGIA do artigo "Easily overlooked issues regarding COVID-19", publicado o pasado 18 de febreiro.