A pandemia afectounos a todos, pero o rastro que está a deixar na saúde mental dos mozos non é pequeno, como contabamos. Agora sabemos que o suicidio se converteu na principal causa de morte dos mozos no Estado español. É a primeira vez que os suicidios son a principal causa de morte, desde que se realizan as estatísticas.

"Pasará"

Unha nai reclamou que, antes de chegar a conclusións tan graves, a súa saúde mental se visibilice, fálese con naturalidade do tema e dea a importancia que merece, despois de que o seu fillo Rodrigo, de 14 anos, suicidásese por depresión. Nunha carta conmovedora, di que lle levaron tarde ao psiquiatra: “Fomos vítimas da desinformación, estigmatización e infravaloración da saúde mental. Pasamos as semanas tristes sen razón, temos a autoestima baixo terra, sufrimos porque sentimos fóra da sociedade… e non dicímosllo a ninguén, esperamos que pase esa etapa, levámolo en disimulo”. Pero pensar “pasará” non é o camiño.

“Eu non sabía que os nenos puidesen ter depresión –di–, e cando o souben non medín o grao de sufrimento que pode causar. Restamos peso e importancia á palabra ‘depresión’ e a depresión é unha enfermidade invisible e cruel”. Adoitaba dicirlle ao seu fillo Rodrigo que “tes que cambiar o chip” ou “goza o que teñas”, pero deuse conta de que é inxusto pedilo a quen ten unha depresión, é como pedir a quen ten cancro que non o padeza.

Nada de Míster Wonderfuli, por favor.

En Malene San Pedro ARGIA falounos de maneira similar: “Os Míster Wonderful e similares están moi de moda e son moi tóxicos. Si dislle a alguén que está mal para que estea contento, non só non lle axudas, senón que sentirá culpable. Non llo digas para estar contento, ten que estar triste. O primeiro que tiven que facer no meu proceso foi saber estar triste, por que estaba triste, aceptar esa dor e pasar o duelo. Si tapamos o problema e empeñámonos en estar satisfeitos, o problema seguirá aí, dentro. Eu tampouco quero estar triste, pero a tristeza e o sufrimento son habituais na nosa vida e temos que aceptalos para estar ben”.

Ao final da carta, a nai de Rodrigo fai un chamamento á esperanza: as enfermidades mentais adoitan ter unha boa previsión de curación con tratamento e terapia axeitada e si tómanse a tempo.