A pesar de que o Goberno francés pase a reforma, os sindicatos seguen mobilizados e teñen hoxe a duodécima xornada de folga e manifestación, a do 13 de abril, e a cuarta desde o pasado día da lei. En canto ao País Vasco Norte, esta mañá reuníronse centos de persoas preto da Bolsa de Traballo de Baiona e baixo a choiva.
Está por ver o seguimento que vai ter hoxe. A mobilización do que di o Goberno, que na semana pasada eran 200.000 persoas menos que na anterior, vaise debilitando, pero iso é o que están desmentiendo os sindicatos, que nas dúas últimas mobilizacións sumouse a mesma proporción de xente, dous millóns de cidadáns.
O Goberno ten o pario de que a xente se cansará, non poderá facer folga cada semana e aos poucos irase apagando a mobilización. O novo secretario do sindicato CXT, Sophie Binet, respondeu así: "É unha estratexia inaceptable baseada no fatalismo e fatígaa dos franceses. Temos un presidente que goberna contra o seu pobo. É moi grave".
Así, o movemento de folga é un pouco máis continuo este xoves, tanto no transporte público como no ensino. O movemento de folga nas refinarías de petróleo tamén cesou na última refinaría mobilizada o 11 de abril.
O Consello Constitucional determinará este venres, día seguinte á mobilización, si trátase dunha reforma constitucional. Por unha banda, o nove membros observarán o procedemento, si o artigo 47.1 do Senado e o artigo 49.3 do Parlamento foron utilizados adecuadamente, e doutra banda, a constitucionalidade das medidas que a reforma introduce.
Case ninguén cre que o Consello anule todo o texto, pero algúns artigos poden ser anulados
O Consello non cree case ninguén que anule todo o texto, pero poida que algúns artigos anúleno. En diferentes hipóteses aparece a revogación da obrigación de declarar a traballadores maiores de 50 anos que se dirixe a grandes empresas. Hai quen di que tamén é ameazado o compoñente dun novo contrato indefinido para os que acaban a carreira. Neste sentido, habería que pasar polas medidas que rexeitan os sindicatos e a cidadanía, que pasaron a idade de retiro de 62 a 64 anos e a ampliación do prazo de cotización.
Os sindicatos reuniranse este xoves para reflexionar sobre a resposta á resolución do Consello Constitucional. Este xoves pola mañá algúns mozos folguistas bloquean a entrada á sede desta institución:
O presidente, Emmanuel Macron, convida os sindicatos a unha entrevista: "Sexa cal for a resolución", propón unha entrevista de encontro e "falar do futuro". Finalmente, o 5 de abril reuníronse coa Primeira Ministra, Elisabeth Born, pero ao cabo dunha hora, denunciando o "fracaso" do encontro. O representante sindical, Cyril Chabanier, afirmou que "dixemos ao primeiro ministro que a única solución democrática é eliminar o texto. Responde que quere manter o seu texto. É unha decisión grave".
A diferenza da votación parlamentaria, Macron cre ao amparo do Consello de Constitución. Efectivamente, por parte dos deputados non tiña o apoio garantido, e abandonou a votación para evitar o risco e pasou refórmaa grazas ao artigo 49.3. Non sente ese risco no Consello Constitucional. É máis, a imparcialidade desta institución pode cuestionarse: seis do nove membros son opostos por Macron, e a maioría teñen estreitas relacións co poder político, entre eles os dereitistas do primeiro ministro, Laurent Fabius e Alain Juppé, ou o ministro Jacqueline Gouré entre 2018 e 2022.
Os cargos electos da oposición tamén teñen o camiño da reforma sobre o mantemento da idade de retiro nun máximo de 62 anos. Aínda que non é obxecto de debate, os nove membros deben analizar si a proposta de lei de "xubilación de 62 anos" cumpre todos os requisitos constitucionais.
O mesmo día que o Goberno fixo pasar a reforma de rétalas, 252 electos presentaron unha proposición de lei que fixa a idade de retracto en 62 anos como máximo. O primeiro ministro deixou a decisión en mans do Consello de Constitución argumentando que a proposición de lei non é constitucional.
Se se sitúan a favor, os partidarios do referendo disporán de nove meses para recibir o apoio do 10% dos votantes, 4,8 millóns de cidadáns.
Acreditada a validez das firmas, o Parlamento disporá dun prazo de seis meses para examinar a proposición de lei. En caso contrario, acordarase mediante referendo se a proposición de lei é anterior ou posterior.
Con diferentes camiños, a xeración nova segue mobilizada. Grazas ao artigo 49.3 a súa implicación aumentou un pouco máis desde o paso da lei. Na actualidade existen universidades bloqueadas como Roazhon, Lille ou Pariscos. Os sindicatos de traballadores están a transmitir unha mensaxe de colaboración e de suma de forzas por parte do alumnado. Aquí o bloqueo da Universidade Mirail de Tolosa: