En Bizkaia, nas residencias de anciáns, traballan 5.000 traballadores, a maioría mulleres. Tras 68 días de folga durante case dous anos, asinaron un convenio entre 2021 e 2025. ELA e UXT asinan o convenio. O primeiro ten unha representación do 63% e UXT ten a segunda maior representación. En total conseguiron un incremento salarial do 23,22%, que se vai a recadar a partir de 2025. Son 340 euros máis ao mes que agora. Por tanto, a partir de 2025 os gerocultores de Bizkaia terán un salario de 1.800 euros fronte aos 1.460 actuais.

Establécese unha xornada anual de 1.592 horas. Tendo en conta os descansos de 20 minutos diarios, o número de horas é de 1.520. A media estatal é de 1.772 horas. Os traballadores de Bizkaia percibirán 15,83 euros por hora, sendo a media estatal de 9,16 euros.

Segundo o convenio, o 85% dos traballadores do sector serán fixos e as substitucións realizaranse desde o primeiro día.

Incrementaranse os pluses dominicais, así como os incrementos por antigüidade. As empresas xestoras de residencias comprométense a impulsar plans de igualdade e eúscaro.

LAB considera que o convenio non recolle as necesidades xerais do sector

O sindicato felicita aos traballadores que fixeron folga pola “firmeza e forza” mostrada. Con todo, considera que o acordo asinado por ELA e UXT non recolle as principais reivindicacións de LAB e a realidade das residencias de anciáns vai seguir igual. Entre outras cuestións, non se avanzou na atención dos traballadores a 25 residentes medios por gerocultor, non se recolleron as reivindicacións das asociacións de familiares e do movemento de pensionistas para garantir unha atención digna aos residentes, non se recibiron medidas de saúde laboral, non se recibiu nada sobre as IT complementarias e non se falou de prexubilacións.

Para o sindicato, o acordo pecha as portas ao debate do sistema público de vixilancia.

Mulleres traballadoras en folga

Os gerocultores das residencias biscaíñas saben que é unha folga. Para alcanzar o acordo entre 2016 e 2020 realizouse unha folga de 378 días prorrogada en ano e medio. Tras unha longa folga, asinaron un convenio (ELA e UXT) e lograron mellorar as condicións laborais. O resultado foi satisfactorio, pero a folga tivo outro eco. Nas últimas décadas foi unha das máis prestixiosas folgas en Euskal Herria. A folga puxo sobre a mesa a precariedade dos sectores feminizados. O tema da vixilancia hoxe en día en plena ebulición púxose no centro e criticaron como as institucións públicas han permitido privatizar a vixilancia.

Coa colaboración de ARGIA e o Instituto Manu Robles Arangiz, en 2019 publicaron un libro sobre esta folga (Verde é a nova masa).