- Aínda que ás veces se critica que os médicos prescriben pastillas demasiado rápidas e fáciles, este médico de Atención Primaria fíxonos unha lectura diferente: “Dáme que a xente vén á consulta dicindo algo”, para poder seguir traballando, para facer fronte ás responsabilidades de coidado, para superar a ansiedade, para poder durmir… “Somos médicos o último pomo da xente, pero nós non podemos solucionar o problema do modelo de sociedade”.
O ritmo de vida e vida actual lévanos a miúdo a medicarnos a nós mesmos, dinos o médico Aitor Montes. O que veu cunha faringitis pídelle “algo potente” e Montes dille que si toma uns días tranquilos, a dor irá só. “Pero teño que coidar aos meus netos”, a atención do paciente. No caso dunha lesión correspóndelle a rehabilitación e a asistencia ao fisioterapeuta, pero non hai fisión, as rehabilitacións e os traumatólogos están colapsados e ademais o paciente é un traballador autónomo que debe seguir traballando, ten a solución de fármaco.
Non en balde, canto máis precarizado é o contexto, maior é a demanda de fármacos e pastillas, “porque a xente que traballa a cambio duns soldos miserables en condicións de traballo, cando está perdida, cando non ten onde acudir, porque fai ao médico, nós somos o último pomo, porque non teñen máis culpa de eles”.
A medicalización é unha vía rápida para quen necesitan descanso e coidados.
Os ansiolíticos e antidepresivos son, a miúdo, demandados pola poboación e son as mulleres as que máis o consomen. “A xente cóntanos que está moi preocupada, que non pode durmir e dar pastillas”. Di Montes: “O que é un problema social convertémolo nun problema médico”.