- A asociación Arabako Mendia Aske quere felicitar e agradecer ao Servizo de Medio Natural da Deputación Foral de Álava o éxito obtido co proxecto Aquila a-Life para a reintroducción da aguia Bonelli no noso territorio. Somos plenamente conscientes do tremendo traballo e esforzo económico que supón este proxecto, e cremos que os resultados obtidos son de gran valor para comprender mellor os problemas que ten esta especie en perigo de extinción. A monitorización exhaustiva dos pitos antes da súa liberación permitiu obter información esencial sobre a súa dispersión, desprazamentos e causas de mortalidade, entre as que se atopan as liñas eléctricas, disparos, colisións con aeroxeradores e depredación natural.
Especialmente significativo foi o caso da parella de aguias femininas Bonelli, Soraya e Hegoa. Esta parella foi capaz de crear un vínculo estable e sacar adiante un chit de aguia a Bonelli, grazas ao coidado, a alimentación e o apoio materno que lle prestaron durante meses tras reincorporarse ao seu niño. Este éxito confirma que as parellas do mesmo sexo non son "antinaturales", como algúns sectores creen erroneamente, senón unha mostra máis da diversidade natural.
Coñecida a elevada taxa de mortalidade da aguia de Bonelli por electrocución e colisión con aeroxeradores, é inaceptable a súa posta en marcha en zonas tan sensibles
Aproveitamos a ocasión para pedir á Deputación Foral de Álava e ao Goberno Vasco que reconsidere a súa postura sobre os macroproyectos de enerxías renovables en Azazeta e Laminoria. Estes proxectos sitúanse a escasos 15 km do niño de Soraya e Hegoa, e sitúanse nos puntos críticos para a reprodución, alimentación e plantación desta parella de aguias Bonelli. É paradoxal e contraditorio que despois de 25 anos de esforzos por reforzar a poboación desta especie prioritaria, que se atopa nun declive superior ao 75% no norte peninsular, impúlsese infraestruturas que supoñan unha ameaza directa para a súa supervivencia. A elevada taxa de mortalidade da aguia de Bonelli por electrocución e colisión con aeroxeradores é moi coñecida, polo que resulta inaceptable a posta en marcha destas instalacións en zonas tan sensibles.
En concreto, o proxecto de Laminoria contaría cun aeroxerador de case 200 metros de altura a menos dun quilómetro do Muladar de Aloñamendi. Esta zona é visitada por grandes depredadores carnazal como voitres brancos, mamíferos, milanos vermellos e voitres leonados. Ademais, 16 aeroxeradores de tamaño similar proxectados situaríanse nun corredor ecolóxico que conecta importantes zonas protexidas da Rede Natura 2000 entre Navarra e Álava, moi preto do Parque Natural de Izki, a ZEC de Entzia e o Parque Natural de Urbasa-Andía de Navarra.
Non podemos esquecer que nesta zona a avifauna e os quirópteros son moi ricos: 17 especies de morcegos, aguias reais, azores, gavilanes, milanos e mamíferos. Os danos irreversibles que estes macroproyectos afectarían á fauna son motivo suficiente para a paralización definitiva destes proxectos.
Por último, desexamos unha longa vida á nova aguia Entzia Bonelli, coa esperanza de evitar os numerosos riscos que supoñen os postes eléctricos e as ás dos aeroxeradores. A ver si nun futuro próximo podemos ver a implantación do seu propio territorio reprodutivo en Álava.