Abril alegra á xente, alégranos aos animais, ás plantas e a nós. Moitos din que o ambiente empeza a quentarse e que iso é o que nos dá vida. As plantas din que a terra comezou a amornar e que de aí procede o desastre. Nós, porque o último domingo de marzo cambiouse a hora e alargouse o crepúsculo. Pero para min abril é un conto, un poema que se verte entre os dedos, pero sobre todo un raio de sol que che bica. Abril é para min un enxeño luminoso, unha luz de toda a estación, unha luz nova, un día que empeza a ser máis longo que a noite. A luz tráenos cada ano a inexplicable alegría de abril.

Hai dez anos, ARGIA converteu a luz do mes de abril nunha ferramenta de felicidade. O 17 de abril de 2015 publicamos o libro Bizi Baratzea. Para entón xa levabamos 25 anos aterrando, como en pelota, aos lectores comunitarios co artigo semanal.

Pasaron dez anos, non en balde. Construímos infinidade de terras arroibadas e roturas. Sementamos e desmenuzado terreos inútiles, feito un solo fértil, feito un solo fértil, unha terra madura. A dor de terra levantouse sobre a xente e estendeuse sobre a terra.

Os que comezamos a traballar neste campo e empezamos a desenvolver a colleita continua que temos a día de hoxe foron moitos en Bizi Baratza durante este dez anos: por unha banda, os traballadores de ARGIA, da imprenta Antza e da empresa tecnolóxica Iametza. Doutra banda, unha rede de colaboradores cualificados que se foi estendendo e que cada un achega desde o seu propio ámbito e que na actualidade está formada por máis de 20 persoas: escritoras, fotógrafas, ilustradoras, deseñadoras...

Nalgúns dos casos nos que este labor de terra requiriu de revolta, escarda, criatura, poda ou enxerto, tivemos moita xente que foi enterrada para traballos concretos.

Somos terra de pobo, e durante estes anos traballamos en auzolan con decenas de axentes do sector primario de Euskal Herria, co obxectivo de conseguir entre todos dar prioridade ao tema.

Os miles e miles de persoas que pasaron e recibido neste dez frutíferos anos da Huerta Viva non poden deixala no solo. Agora teñen a oportunidade de facerse membros da comunidade e impulsar o proxecto no seu conxunto.

A todos grazas a unha terra de arado, por tratar de facer fácil o camiño a través de terras doces e estériles. Por cumprir a lema da nosa seita: dar e recibir. Insensible, entregado, acollido e xordo.