- Bouba Diouf referiuse ás dificultades que viven os migrantes durante a pandemia, á influencia que ten a ausencia de papeis e ás leis e políticas que teñen no punto de mira aos máis vulnerables: “Os dereitos humanos deberían estar por encima de todo”. É membro da asociación de comerciantes de rúa senegaleses Mbolo Moye Doole de Bilbao e do proxecto INOR EZ DÁ ILEGALA. Ademais do vídeo, tamén podedes escoitar a conversación en formato podcast neste enlace.
Bouba Diouf cóntanos que a pandemia está a ser moi dura para os vendedores ambulantes. Sen traballo e sen papeis, moitos migrantes teñen dificultades para manter a súa vivenda, por exemplo. “Creamos a caixa de resistencia para axudar aos que peor están e agora entran menos diñeiro, pero cremos que estamos a solucionar algo”; están a axudar familias que necesitan moito.
A pandemia aproveitouse para criminalizar, entre outras cousas, ás persoas migrantes e ás persoas racializadas. “Sempre se criminaliza aos máis débiles, mesmo na pandemia. Todos os días vemos aos policías municipais dirixirse aos negros para polos contra a parede”. Explícanos o sucedido a un dos seus amigos: como lle pediron os papeis e como lle golpearon antes de que tivese tempo para sacalos.
Cidadáns de segunda? “En absoluto”
senten cidadás e cidadáns de segunda? preguntado polo xornalista Mikel García Idiakez. “En absoluto, somos como vós, con moita dignidade, pero é verdade que non existimos institucionalmente e que sentimos marxinados. Vivimos aquí e somos de aquí, pero as institucións pídennos moitas cousas, que debemos demostralo en todo momento”.
Aproveitaron a crise sanitaria para reivindicar os papeis para todos: “Fixemos moito ruído, pero politicamente non se moveu nada. É máis, os trámites están a alargarse moito pola pandemia. Eu levo sete meses esperando; comecei os trámites en febreiro e en setembro obtiven o meu cartón, imaxínache”. E ter papeis é fundamental, porque sen eles “non existes, non podes facer nada aquí. Só quédache cometer unha ilegalidade, facer os traballos máis duros que ninguén queira”.
Aproveitaron a crise sanitaria para reivindicar os papeis para todos: “Fixemos moito ruído, pero politicamente non se moveu nada. É máis, os trámites están a alargarse moito pola pandemia”
E, con todo, a xente segue preparada para tomar a patera e arriscar a vida. “É moi triste, pero o soño de Europa segue vivo”. Diouf deixou claro que hai que cambiar a política migratoria, que os políticos teñen que abrir outro camiño para facilitar a migración á xente, porque pola contra as vías son a única alternativa e “os dereitos humanos deberían estar por encima de todo”.
O xornalista tamén lle preguntou que deberiamos aprender desta pandemia: “Necesitamos a forza da solidariedade para que ninguén quede atrás. Un exemplo diso é a caixa de resistencia, así como o proxecto Inor Ez Dá Ilegala, no que o diñeiro se destinou a ese fin”.
