Folga convocada polas mulleres que xestionan a reivindicación da igualdade de dereitos das mulleres coidadoras do fogar, folga de quen xestionan a loita contra o réxime do traballo doméstico, para que non se produza. A folga de mulleres esixe que o Estado se faga cargo dos coidados, reforzando o sistema de coidados, e que non sexa un sistema nin mercantilizado, nin privado, nin racializado, nin feminizado. Preténdese crear un sistema de coidados comunitarios no que participemos todos e cada un asumamos a súa responsabilidade.

As mulleres migradas queremos deixar de ser invisibles. Non queremos ser mulleres raras. Non queremos ser irregulares, queremos ser mulleres traballadoras. Somos valentes: deixamos lonxe á nosa familia, aos nosos amigos e ao noso mundo para reinventarnos nun territorio afastado. Queremos que o noso traballo sexa valorado, porque nos levantamos cada día a producir para axudar á economía española. Eu pregunto: Por que a Oficina de Estranxeiros non me dá papeis e permíteme traballar en negro? Si traballo, achego á seguridade social e poño o meu granito de area na economía española.

Esta loita feminista tamén é: Que a Oficina de Estranxeiría fáganos legais, por que esperar tanto si estamos a traballar. porque si ao final traballamos teremos que esperar tantos anos. Queremos picar os corazóns dos políticos para que os coidadores de maiores teñan o recoñecemento de salarios como profesionais, porque nos preparamos para iso. Queremos que o coidado das persoas maiores sexa un sistema integral no que todas as persoas teñan as mesmas oportunidades, non só as que teñen capacidade económica.

Eu creo que a folga feminista é un logro importante das mulleres, porque somos capaces de mover o mundo e de alcanzar os nosos obxectivos. Esta folga é o primeiro elo dunha cadea cada vez máis forte e forte. Contamos coa colaboración de transportistas, sindicatos e comunidade en xeral.

Cándida Rivas Mendoza, membro da asociación Bidez bide e empregada de fogar migrada