Hai dous anos, en Pamplona comezamos a organizar un grupo de individuos na rede de axuda mutua Haritu co obxectivo de facer fronte colectivamente ao empobrecimiento xeneralizado da clase traballadora. Debido ás dificultades crecentes de acceso á alimentación e á vivenda, creamos o Almacén de Solidariedade de Haritu e o Sindicato de Vivenda.

O Almacén de Solidariedade conta xa con 110 participantes e apóiase nas reunións quincenais que realizamos nos diferentes supermercados da cidade. Ademais, contamos cunha horta e un oliveiral para a autogestión. Reunímonos persoas con diferentes traxectorias sociais e políticas. Isto supón un exercicio básico de comprensión mutua, como o das linguas (wolof, árabe, francés, eúscaro ou castelán), as prácticas de militancia e as diferentes formas de pensar, sentir e facer.

O Sindicato de Vivenda organizouse con inquilinos en conflito co propietario da vivenda. Asesoramos e garantido os seus dereitos con decenas de inquilinos. Paralizáronse varios desafiuzamentos, todos eles en aluguer. Denunciáronse todo tipo de problemáticas. Non deixaremos de dicir que as vivendas son básicas para o desenvolvemento e conservación das vivendas. Con todo, o acceso a unha vivenda é cada vez máis restrinxido para moitos. Só en Navarra os alugueres creceron un 40% nos últimos sete anos. As condicións de acceso dificultan o acceso a un fogar a persoas en situación vulnerable ou con postos precarios.

O crecemento do uso turístico e temporal das vivendas permite aos propietarios multiplicar os seus beneficios (sobre todo medianos e pequenos propietarios) e contribúe á subida dos prezos. As nosas cidades están a ser saqueadas. A isto hai que engadir a crecente presenza de fondos de investimento en xestión de vivendas. Este é o caso de Concepción en Pamplona, que obtivo a xestión de once alugueres e que está a tratar de afogar aos seus veciños con cambios inxustificados nos contratos de aluguer.

Ademais, o abastecemento sen precedentes e o aumento dos combustibles, o paro, os salarios baixos, o incremento do prezo da cesta da compra, especialmente o incremento da carga de coidados que se adaptan ás mulleres…, empeoran cada vez máis as condicións de vida e especialmente na poboación racializada en situación irregular. Doutra banda, podemos observar que os empresarios, bancos e rentistas súmanse aos seus beneficios. Segundo datos facilitados por Intermón Oxfam, o 1% da poboación mundial concentra o 63% da riqueza mundial producida. Sumemos a todo isto a decadencia ecolóxica, o contexto global, as mortes nas fronteiras e a crise enerxética. Non nos falta razón para seguir andando.

En Haritto levamos dous anos loitando colectivamente pola problemática das necesidades básicas e a vivenda. Dous anos traballando conxuntamente con outros colectivos na conformación da comunidade a través da autoorganización dos tecidos, estreitando lazos e traballando en dinámicas de colaboración. Exemplos diso son o anti-racista baloncesto e fútbol mundialito pamplonés, a aposta polo despregamento da rede nos barrios de Pamplona ou pola organización doutras vivendas sindicais e de colaboración en Hego Euskal Herria.

Denunciamos durante dous anos as causas estruturais da mercantilización da vivenda, a desigualdade no acceso aos recursos, a opresión de clase, o racismo institucional, a violencia contra as mulleres. Dous anos e aquí segue… porque o importante non é repartir o pastel, senón cambiar a receita.

Por iso, o domingo 29 de xaneiro, ás 13:00, desde a Praza de San Francisco de Pamplona En defensa das necesidades básicas e da vivenda, organización! Convidar o pasacalles que sairá baixo a lema e á posterior comida que se celebrará en Zabaldi.

Organiza e colabora!

Membros da rede de axuda mutua Haritu

Asier Calvo Álvarez de Arkaia, Daniel Fuentes López, Oihana Idoate Errea, Ane Martínez Echeverría, Amaia Prieto Arratibel