Álava superou a barreira, EH Bildu foi a forza política máis votada e conseguiu oito escanos no Parlamento de Gasteiz. A sorpresa non foi grande, xa que os resultados dos últimos anos marcaban esta tendencia. Nestas eleccións estivo moi presente a idea de que Álava era a xoia máis prezada. Confirmouse o escenario previsto (desexable) pola maioría das enquisas e as pistas entre amigos. Enquisa, había un ambiente especial en toda a CAPV: a vontade do cambio e a execución do ombreiro.

En Álava, non fai tanto, o azul do PP tiña unha presenza moi importante no mapa. Tamén os verdes do PNV. Entre ambos abarcaban case todo o mapa. Historicamente, Álava foi moi conservadora, dereita. Nas principais institucións prevaleceron alternativamente PNV e PP, en función da marcha dos votantes entre eles, pero a sociedade soslaya mergullábase neses parámetros, no desexo de estar en repouso.

Por outra banda, houbo fenómenos espectaculares e efémeros no noso país. Podemos creouse, pronto se converteu na primeira forza e pintou todo o territorio en azamboado. Pero pronto, cando as cousas se acougaron, a auga volveu atopar o seu camiño. Nesta ocasión, a esquerda confederal ha decidido levar a cabo o carniceiro político e os resultados son un sinal de mala decisión, e da existencia marxinal deste ámbito.

A cor vermella (PSE) mantivo o seu, principalmente en Vitoria, pero sempre subordinado ao PNV.

Con todo, nada é para sempre. Imaxino a EH Bildu en Álava como corredor de fondo. Foi un movemento político que foi crecendo durante a última década sen grandes sorpresas. En varios municipios o verde-Bildu comezou a dar cor, sobre todo polo norte, en Llodio, Salvatierra, na chaira superior á N1, na zona rural e nos pequenos pobos. Os resultados de EH Bildu en Gasteiz en 2015 foron espectaculares, e foi a segunda forza tras o PP. O ano pasado, por poucos votos, foi a segunda forza en Álava e gañou en Vitoria. O do ano pasado foi un fito, case impensable hai uns anos. Pero non só a capital, tamén a verde-Bildu estendeuse desde Aramaio até Oyón. Onte berde-Bildu ocupou case todo o país.

O ton e o pulso da sociedade non varían dun día para outro. EH Bildu soubo conectar con todas estas ilusións e coa maioría dos compoñentes necesarios para levar a cabo o necesario cambio político: o impulso do eúscaro, a mirada e a paixón do feminismo, as loitas do movemento popular e dos traballadores, a reivindicación da memoria da loita contra o franquismo, a tenacidade de plantar o neofaxismo, as iniciativas de protección do territorio, a defensa dos servizos públicos, Treviño....... O longo e colectivo proceso que se deu coa ilusión de mirar a partir do sedentarismo. Aínda que Berde-Bildu abriuse por completo, Álava hai tempo que non é dunha soa cor e, sobre todo, deixou de ser gris.

Si, hai un cambio sociolóxico en Álava, pero para entender ese cambio, escoitar as inquietudes da xente e propor con sinceridade soluciones aos seus problemas, é imprescindible a capacidade, a actitude ordenada e a vontade de cansarse. E aí, en Álava, imos. Así, si, pódese transformar a capacidade de transformación real a través de prácticas políticas coherentes, na forza que actualmente se está acumulando no ámbito institucional a favor do cambio. Así sexa.