Feira de Durango. Saín polos mostradores, sentindo que todo o alleo á feira desaparece. Collín un libro, abrino e saltei ao seu interior. Palabras, imaxes, un mundo. Un día pilloume un ruído que sinto cada vez máis próximo e empuxoume á realidade:

– Danel. Danel. Danel! Daaaaaaanel!! !– o meu compañeiro agarroume con forza polo brazo, obrigándome a virar.

Arrástrame, sen dicir nada, cos ollos caídos na meta que non podo ver, ata que chegamos non parou. Entón deime conta:

– A hostia!

Joseba Sarrionandia fronte a fronte. Xa é longa a cola dos que queren coñecer directamente ao mestre (si, coma se fose o futbolista máis famoso, está a crear unha fila tan longa como a fascinación que provoca). Despois de esperar un tempo que nos pareceu todo un mundo, chegounos o momento: de maneira torpe, como os dos nenos que fomos, tivemos co gran escritor algo que pouco se parece a unha conversación. No libro de firmas, iso si. E, “click”, tamén a fotografía; para a eternidade.

Empezamos a camiñar para dixerir o ocorrido. Paramos, miramos aos ollos e abrazámonos. “Viva!” como os que celebran o gol do Athletic. Hooligans de literatura? Quen sabe, pero que teño un sorriso moi extenso na cara, pensei: “As ás da literatura e a calor da amizade, suficiente, para ser feliz!”.