O diario O País obtivo o auto do xuíz Joaquín Aguirre, do Primeiro Tribunal Instrutor de Barcelona, sobre o asunto, no que poden lerse os feitos. Aguirre opina que a vítima “se puxo en perigo” e que os mossos que dispararon non houbo imprudencia nin intención de prexudicar, senón que actuaron con proporcionalidade, máis aínda cando algúns manifestantes actuaron con “agresividade extrema”. Por todo iso, o xuíz arquiva a denuncia interposta pola moza.

Segundo o Centro Iridia, que leva a acusación popular no preito, o asunto arquivouse “demasiado pronto” e ademais é “inadecuado”. Durante a instrución dise que son signos de criminalidade, tanto polos mossos que dispararon como polo sarxento que lles ordenou disparar.

Segundo o recurso interposto pola acusación popular, os mossos non respectaron o protocolo interno dos proxectís de precisión. En consecuencia, consideran que a tortura pode ser tamén un delito, ou subsidiariamente un delito contra a integridade moral.

O recurso tamén di que cando a vítima ía en dirección contraria aos axentes que a feriron gravemente: “A distancia entre eles, ademais, impedía calquera tipo de ataque policial”, polo que non había “ningún perigo” nin para os policías nin para os demais manifestantes. Por iso, a acusación cre que houbo un uso “ilegal” da forza por parte dos mossos.

Entón a mutilación é xusta?

Este xoves o seu pai leu o escrito da moza que perdeu o ollo e alí a moza lamenta que o xuíz considere “xusto” o seu “mutilación”: “Significa isto que saír a manifestarse na rúa non é seguro? É dicir, si es de esquerdas, independentista, si van en contra do que eles queren, acabarás co mutilado, parece que o xuíz nos quere dicir iso”.