En Ipar Euskal Herria, desde o primeiro momento reguláronse "as saídas imprescindibles nos espazos abertos próximos ao fogar para o benestar infantil, mantendo a distancia e evitando todo encontro"; en Hego Euskal Herria, os menores con necesidades especiais tampouco podían saír á rúa nos primeiros días do confinamento.

Poucos días despois, o Goberno español tivo que rectificar ante as queixas, xa que o confinamento, en nenos con autismo, pode influír negativamente na súa saúde mental. A norma, que se actualizou o 20 de marzo, autorizou a circular polas vías de uso público "para persoas con discapacidade, con trastornos de conduta, como persoas diagnosticadas de autismo ou condutas disruptivas, acompañadas dun acompañante, sempre que se respecten as medidas necesarias para evitar o contaxio".

A situación volveuse aínda peor para moitos que para relaxar as consecuencias do confinamento. Por insultos dos que miran pola xanela ou por cada un. Un deses pais é o catalán Josep Salvat. Un dos pais que propuxo e impulsado a implantación dun lazo azul na rede a nenos con autismo que eviten insultos aos seus veciños. O fillo da vítima, que ten autismo, relatou o sucedido a través das redes sociais. "Fun á rúa co meu fillo Enric, mentres xogabamos a pelota empezaba a ouvir os berros dos veciños, pero non lle dei importancia. Ao pouco tempo vin á patrulla da policía. Comprendín que alguén nos denunciou.

Moitos casos e denuncias deste tipo pódense atopar na rede, provocados polos "policías" da casa. Ante iso, do mesmo xeito que Salvat, varios pais comezaron a utilizar lazos de cores relacionadas co autismo para evitar os berros e insultos dos veciños. "É lamentable que haxa que tomar esta medida para que non se asubíe á xente, pero se ten que servir para facilitar a convivencia, benvido", dixo Salvat ao diario A Vangarda.

Marcado, "como os nazis aos xudeus"

"Para evitar a agresión, pedíronnos que nos marquen cun lazo azul para sacar aos nosos fillos á rúa. Non podo crelo. En primeiro lugar, si o meu fillo ponse un lazo azul, os mártires do balcón non o verán seguramente. E en segundo lugar, é o agresor o que debería marcar".

Goikoa é a resposta da nai dun neno con síndrome de down á proposta de lazo azul que realizou. Hai críticas na rede tan contundentes como esta, xa que se trata dunha iniciativa que converte á vítima en "dúas veces vítima". "Controlar á muller que sufriu unha agresión sexista e non ao agresor ou agresora machista. Isto é similar: converter á vítima en dúas veces vítima", di outro pai.

Ante isto, moitos piden axuda aos medios de comunicación, pondo a forza para solucionar o problema noutra parte: "ensanchar a conciencia, profundar na tolerancia e o respecto ante a discriminación e o capacitismo". Esta medida tamén foi criticada por varias asociacións relacionadas co autismo, entre elas a do autismo no Estado español.

"Eu non vou identificar ao meu fillo da mesma maneira que o fixeron os nazis cos xudeus. Si queres, non escoitarémosche desde o balcón. Si é necesario, serei eu quen chame á policía. O único que o meu fillo levará marcado é a felicidade". Criticemos ou non a medida, ninguén vai deixar de sacar aos seus fillos á rúa, nunha especie de prisión máis dura para os nenos.