Mustafa, profesor de inglés en Gaza, desprazouse tres veces desde que se iniciou o brutal ataque de Israel. A primeira vez, toda a familia acolleu a toda a familia nunha escola buxán, e pronto comezou a reunir nunha habitación a todos os nenos das familias que se refuxiaron cada tarde, para ler os contos da biblioteca, falar, xogar e ensinar palabras en inglés. “É unha forma de afrontar a guerra e dar un pouco de sentido á súa rutina”, explica Middle East Eye no medio.

Agora, Mustafa tivo que moverse a Rafah, vive nunha casa de tea e segue dando clases aos nenos da zona. No superpoboado Rafah, en condicións lamentables, as clases de Asma Mustafa son un centro respiratorio para os nenos, e son unha oportunidade para falar de temas non agresivos, coñecer e compartir novas historias, satisfacer a curiosidade, xogar cos demais nenos...

Ser profesor en Palestina

“Ser profesor en Palestina significa traballar en edificios en risco de derrube, traballar baixo a influencia israelí, en situación de emerxencia, pechar de súpeto as clases e volver á incerteza, e especializarnos en axudar moral e emocionalmente aos alumnos, porque á vez nos toca ser profesores e ser pais, irmáns ou amigos para os nosos alumnos”, relatou Mustafa fai un par de anos. Asma Mustafa recibiu premios pola loita polo dereito á educación dos nenos traumatizados pola violencia en Gaza e polo seu labor educativo.

Ser estudante (e infantil) en Palestina

Tras 21 días de ataque de Israel contra o pobo palestino, un alumno agradeceu ao profesor que o sacou a xogar e que até entón non tivera a oportunidade de xogar con xoguetes. Mustafa deuse conta de que a realidade de moitos nenos en Gaza era a daquela moza, e así naceu a súa iniciativa: ensinar inglés mediante xogos educativos. Investiu na procura e desenvolvemento de xogos educativos e deseñou 45 estratexias de xogo, unhas apresas e outras creadas por el mesmo. Tamén aproveitou a materia de inglés para falar por videoconferencia con alumnos doutros 35 países, coñecer outras culturas, escribir cartas a nenos doutros territorios... “Xogamos, aprendemos e exploramos o mundo sen necesidade de pasaporte. Estes nenos nunca viaxaron, non saben como é fóra das paredes, se non é por televisión e internet. Traballamos con nenos que sufriron ataques moi violentos e que teñen unha situación económica moi grave no seu fogar”.

Naquela entrevista ante o último ataque de Israel quixo enviar tamén unha mensaxe ao internacional: “En Palestina necesitamos vivir en paz, nin máis guerras, nin máis ataques, nin máis parentes mortos ou encarcerados, nin vodas forzadas; temos dereito a aprender, a xogar, a divertirnos, a viaxar e a ter boas oportunidades na vida, porque só unha vez vívese”.